Ocena:
Książka opowiada niesamowitą historię Anthony'ego Gravesa, który został niesłusznie skazany i spędził 18 lat w celi śmierci. W recenzjach podkreślono, że jest to potężna narracja o niesprawiedliwości w systemie prawnym, niezachwianej wierze Gravesa i jego podróży w kierunku przebaczenia i reformy. Czytelnicy uznali ją zarówno za irytującą, jak i inspirującą, rzucającą światło na potrzebę reformy wymiaru sprawiedliwości.
Zalety:Książka opisywana jest jako mocna, dobrze napisana i wciągająca. Wielu czytelników uznało ją za trudną do odłożenia, doceniając głębię historii Anthony'ego Gravesa i jego optymistyczne spojrzenie pomimo niesprawiedliwości, z jaką się spotkał. Książka dostarcza cennych spostrzeżeń na temat systemu sądownictwa karnego i podkreśla potrzebę jego reformy. W recenzjach często wspominano o silnej wierze autora i jego inspirującym charakterze.
Wady:Niektóre recenzje wskazywały, że autor przedstawia siebie w zbyt idealistyczny sposób, bez samokrytyki w odniesieniu do swoich wcześniejszych błędów i stylu życia przed aresztowaniem. Kilku czytelników uznało, że narracja mogłaby zyskać na bardziej realistycznym przedstawieniu Gravesa, co mogłoby uczynić jego historię bardziej wiarygodną. Pojawiły się również komentarze na temat powtarzalnego charakteru jego skupienia się na własnych doświadczeniach, a nie na szerszym poparciu dla reform.
(na podstawie 46 opinii czytelników)
Infinite Hope: The Story of One Man's Wrongful Conviction, Solitary Confinement, and Survival O N Death Row
Napisany przez niesłusznie skazanego mężczyznę, który spędził 16 lat w izolatce i 12 lat w celi śmierci - mocny pamiętnik o walce o oczyszczenie z zarzutów i wygranej.
Latem 1992 roku w Somerville w Teksasie pobito i zadźgano na śmierć babcię, nastoletnią dziewczynę i czworo dzieci poniżej dziesiątego roku życia. Sprawca podpalił dom, aby zatrzeć ślady, pogłębiając ohydę zbrodni i wstrząsając maleńką społecznością do głębi. Władze nie mogły się doczekać aresztowania. Pięć dni później Anthony Graves został zatrzymany.
Graves, wówczas dwudziestosześcioletni i nieposiadający adwokata, był pewien, że jego niewinność jest oczywista. Nie znał ofiar, nie miał żadnej wiedzy na temat przestępstwa i miał szczelne alibi ze świadkami. Nie było też żadnych fizycznych dowodów łączących go z miejscem zbrodni. Mimo to Graves został oskarżony, skazany za morderstwo, skazany na karę śmierci i w ciągu dwunastu lat spędzonych w celi śmierci wyznaczono mu dwie daty egzekucji. Został uwolniony dopiero po osiemnastu latach, dwóch miesiącach i czterech dniach.
Przez lata cierpienia z powodu kaprysów nieuczciwych prokuratorów, żądnych głosów prokuratorów okręgowych i Texas State Rangers, którzy grali według własnych zasad, Graves był często narażony na tragiczne realia bycia biednym i czarnym w systemie wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Był świadkiem, jak współwięźniowie, którzy stali się jego przyjaciółmi i powiernikami, byli zabierani, jeden po drugim, na śmierć. Nie widział też, jak jego trzej synowie dojrzewają jako mężczyźni. Jedyną pociechą Gravesa była nieskończona nadzieja, że państwo nie wykona na nim wyroku śmierci za przestępstwo, którego nie popełnił.
Aby zachować godność i zdrowie psychiczne, Graves upewnił się, że jak najwięcej osób wie o jego sprawie. Pisał listy do każdego, kto jego zdaniem chciał go wysłuchać. Kumple z krajów na całym świecie stali się jego sprzymierzeńcami, a on sam przyciągnął uwagę doświadczonego zespołu prawników, który przezwyciężał niepowodzenie za niepowodzeniem, niszcząc wadliwą sprawę przeciwko niemu. Wysiłki wszystkich w końcu przyniosły skutek. Po uniewinnieniu Gravesa, pierwotny oskarżyciel w jego sprawie został pozbawiony prawa wykonywania zawodu.
Graves jest jednym z coraz większej liczby niewinnych ludzi uniewinnionych z celi śmierci. Poruszająca relacja z jego sagi - z jego ostatecznej walki o wolność z wnętrza więziennej celi - jest tak nawiedzająca, jak i przejmująca, i tak haniebna dla systemu prawnego, jak i inspirująca dla tych, którzy go przegrali.
