Failure and Prospect: Lazarus and the Rich Man (Luke 16:19-31) in the Context of Luke-Acts
Bredenhof analizuje przypowieść o Łazarzu i bogaczu (Łk 16:19-31), badając jej funkcje jako narracji, rozważając jej perswazyjność jako jednostki retorycznej i sytuując ją w grecko-rzymskiej i żydowskiej intertekstualnej rozmowie na tematy bogactwa i ubóstwa oraz autorytatywnego objawienia. Przypowieść przedstawia konsekwencje braku reakcji bogacza na cierpienie Łazarza.
Bredenhof argumentuje, że przypowieść oferuje odbiorcom perspektywę alternatywnych wyników, zarówno w odpowiedzi na ubóstwo, jak i na osobę, która zmartwychwstała. Perspektywa ta jest szczególnie widoczna, gdy przypowieść jest czytana w oczekiwaniu na etyczne i teologiczne obawy drugiego tomu Dziejów Apostolskich Łukasza. Bredenhof twierdzi, że czytanie w kontekście Łukaszowych Dziejów Apostolskich przyczynia się do zrozumienia celów Łukasza w tej narracji.
To właśnie w Dziejach Apostolskich jego słuchacze są świadkami przesłania przypowieści o miłosierdziu stosowanym poprzez inicjatywy charytatywne we wspólnocie wierzących, podczas gdy relacje z Dziejów Apostolskich dotyczące głoszenia i nauczania pokazują, że prawdziwa lektura "Mojżesza i proroków" jest nierozerwalnie związana z wierzącą akceptacją zmartwychwstałego. Poprzez ponowne odczytanie Łukasza 16:19-31 w kontekście Łukasza i Dziejów Apostolskich, jego przesłanie zostaje wzmocnione i polecone odbiorcom przypowieści za ich odpowiedź.
