Disability in Seoul. Government Aid and Social Aspects
Praca licencjacka z roku 2022 w temacie Socjologia - Różne, ocena: 2,1, Uniwersytet Ruhr w Bochum, język: Angielski, streszczenie: W tym artykule zaczniemy analizować przyjazność i dostępność dla osób niepełnosprawnych w Seulu od pomocy rządowej i zewnętrznego wsparcia, powoli przechodząc do bardziej niewidocznych czynników, takich jak kultura i punkt widzenia pełnosprawnych obywateli. Następujące zaburzenia są klasyfikowane jako niepełnosprawność, niezależnie od tego, czy są tymczasowe, czy trwałe: upośledzenie wzroku, głuchota lub częściowa głuchota, choroby psychiczne, niepełnosprawność intelektualna, nabyte uszkodzenie mózgu, zaburzenia ze spektrum autyzmu, niepełnosprawność fizyczna, a także padaczka, niepełnosprawność twarzy.
Jednak ze względu na ograniczenia tego artykułu omówione zostaną głównie aspekty dotyczące osób poruszających się na wózkach inwalidzkich i osób niewidomych. Inne niewidoczne niepełnosprawności, takie jak głuchota, mutyzm, autyzm, ADHD lub choroby psychiczne, nie zostaną omówione w tym artykule, ponieważ te niepełnosprawności lub kwestie zdrowia psychicznego nie są dostrzegalne przez osoby z zewnątrz na pierwszy rzut oka i wymagają analizy konkretnych aspektów, takich jak na przykład edukacja dzieci dotkniętych chorobą, dyskryminacja, osądzające koncepcje rodziców lub opiekunów prawnych, a także inne czynniki społeczne i specyficzne zawiłości. Obecnie 2,6 miliona obywateli Korei Południowej jest zarejestrowanych jako osoby z jedną lub wieloma niepełnosprawnościami, co stanowi 5% całkowitej populacji Korei Południowej wynoszącej około 51 368 000 osób.
Liczba osób niepełnosprawnych podwoiła się w ciągu 10 lat, podczas gdy całkowita populacja wzrosła tylko o około 5%. W 2020 r.
również około 5% populacji Korei Południowej zostało zarejestrowanych jako osoby niepełnosprawne, co stanowi 2 526 201 osób. Dlatego interesujące jest przeanalizowanie, jakie kroki podjęto, aby pomóc rosnącej liczbie osób niepełnosprawnych w radzeniu sobie z wyzwaniami, przed którymi stają w codziennym życiu.
Spacerując po Seulu, rzadko widuje się osoby niepełnosprawne.