Out of Focus
Anonimowy narrator w książce Alf MacLochlainn? „Out of Focus”? ma więcej niż niewyraźne widzenie, gdy patrzy na otaczający go świat, gdy dochodzi do siebie po wielu drobnych wypadkach.
Jego wizualna percepcja lub przekrzywiona perspektywa jest rozwinięciem teorii autora zaczerpniętej ze stwierdzenia Williama Molyneux z 1692 roku, „że obiekt może być widziany w dwóch miejscach, ale nie widziany podwójnie”. / Niezależnie od tego, czy leży na łóżku, patrząc przez kryształ zegarka, czy w szpitalnej wannie, zaglądając do otworu przelewowego, czy siedząc na szezlongu z pustą lufą długopisu lub pierścieniem z puszki piwa przy oku, czy też z powrotem w łóżku, patrząc przez bandaż z gazy, ten bardzo podatny na wypadki bohater / ofiara udaje mu się zobaczyć wewnątrz tego, co wydaje się być prawdziwymi scenami rozgrywającymi się na zewnątrz.
/ A kiedy nie bawi się w podglądacza, jego umysł zajmuje się szalonymi wynalazkami (na przykład naturalnymi / nienaturalnymi podporami biustu i odpornymi na strzały kryształowymi ochraniaczami na oczy) oraz pseudo-pedantycznymi dyskusjami na temat optyki, zegarów i projektów rowerowych. / Chociaż wszystko w tej powieści jest oryginalne - fabuła, styl, ilustracje - to jednak mimochodem uchyla ona kapelusza niektórym z tych, którzy byli wcześniej: Malone Dies i Molloy Becketta, a także narratorom „At Swim-Two-Birds” i „Cadenza”.
