Ocena:
Książka Cathy Caruth jest uznawana za znaczącą pracę w dziedzinie studiów nad traumą, łączącą teoretyczne spostrzeżenia z analizą literacką. Oferuje akademickie spojrzenie na traumę, podkreślając jej historyczny i etyczny wymiar. W recenzjach podkreśla się jednak pewne krytyczne uwagi dotyczące polegania na niektórych teoretykach, postrzeganego braku podstaw klinicznych i powtarzania pojęć w całym tekście.
Zalety:⬤ Oferuje głęboki teoretyczny wgląd w traumę.
⬤ Łączy analizę literacką z teorią psychoanalityczną.
⬤ Uznawana za niezbędną lekturę w studiach nad traumą w ramach nauk humanistycznych.
⬤ Chwalona za wciągający styl pisania i elokwencję.
⬤ Znacząco przyczynia się do lepszego zrozumienia narracji o traumie.
⬤ Niektórzy recenzenci uznali akademicką narrację za gęstą i nieprzystępną.
⬤ Krytyka dotycząca pominięcia przez Caruth niektórych współczesnych badań nad traumą z zakresu psychiatrii i neuronauki.
⬤ Oskarżenia o błędne cytowanie kluczowych teoretyków, takich jak Freud, w celach argumentacyjnych.
⬤ Powtarzanie pojęć w różnych rozdziałach, co prowadzi do braku jasności.
⬤ Postrzegana jako ideologicznie stronnicza i pozbawiona empirycznych dowodów medycznych.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Unclaimed Experience: Trauma, Narrative, and History
W Unclaimed Experience Cathy Caruth proponuje, że w powszechnym i oszałamiającym doświadczeniu traumy w naszym stuleciu - zarówno w jej występowaniu, jak iw naszych próbach jej zrozumienia - możemy rozpoznać możliwość historii, która nie opiera się już na prostych modelach bezpośredniego doświadczenia i odniesienia. Twierdzi, że dzięki pojęciu traumy dochodzimy do nowego zrozumienia, które pozwala historii powstać tam, gdzie bezpośrednie zrozumienie może nie być możliwe.
Caruth bada sposoby, w jakie teksty psychoanalizy, literatury i teorii literatury zarówno mówią o głębokiej historii traumatycznego doświadczenia, jak i przemawiają przez nią. Zamiast bezpośrednio opisywać rzeczywiste studia przypadków osób, które przeżyły traumę, lub próbować bezpośrednio wyjaśnić psychiatrię traumy, bada złożone sposoby, w jakie wiedza i niewiedza są uwikłane w język traumy i historie z nią związane. Szeroko zakrojona dyskusja Caruth dotyka teorii traumy Freuda nakreślonej w Moses and Monotheism i Beyond the Pleasure Principle. Śledzi pojęcie odniesienia i figurę upadającego ciała u de Mana, Kleista i Kanta.
Narracje o osobistej katastrofie w Hiroshima mon amour.
I traumatyczny adres w dokonanej przez Lecompte reinterpretacji narracji Freuda o śnie płonącego dziecka.
W tym jubileuszowym, dwudziestym wydaniu klasycznego już tekstu autorki, w nowym, obszernym posłowiu poruszono najważniejsze pytania i kontrowersje związane z teorią traumy, które pojawiły się w ciągu ostatnich dwóch dekad. Caruth oferuje innowacyjne spojrzenie na nieodłączny związek między traumą indywidualną i zbiorową, na znaczenie politycznego i etycznego wymiaru teorii traumy oraz na kluczowe miejsce literatury w teoretycznej artykulacji samego pojęcia traumy. Jej posłowie służy jako decydująca interwencja w toczące się dyskusje w tej dziedzinie i na jej temat.
