I Hate War But I Hate Our Enemies Even More
Ułożony z partyzanckiej perspektywy w erze powstania, Nienawidzę wojny, ale jeszcze bardziej nienawidzę naszych wrogów to niekonwencjonalny obiekt tekstowy, który wykorzystuje d©tournement, kolaż i eksperymentalne pisanie przeciwko reakcyjnemu liberalizmowi, kapitalizmowi i białej supremacji.
Teoria krytyczna, propaganda policyjna, kino bojowe, piosenki country, historie aktywistów i białe reakcyjne protesty są wykorzystywane jako surowiec do inscenizacji ideologicznych zestawień. George Wallace rozmawia ze Stokely Carmichaelem w Watts.
Radio Raheem słucha konserwatywnej muzyki country ze swojego boomboxa, opowiadając historię Miłości i Nienawiści. Zwolennicy Darrena Wilsona dzielą scenę z Alem Sharptonem. Communards Petera Watkinsa śpiewają La Marseillaise, a Bill Withers śpiewa Grandma's Hands w tym samym secie.
W tych połączeniach odnajdujemy reprodukcję walki i potencjał zwarcia reprodukcji białej supremacji. Niniejsza książka ma na celu stworzenie krytycznej teorii spektaklu, który łączy się z praktycznym ruchem negacji w społeczeństwie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)