Niemożliwe małżeństwo: Współczesna klasyka

Opinie czytelników

Książka jest nostalgiczną refleksją na temat małżeństwa, pięknie napisaną i osadzoną w latach trzydziestych XX wieku, poruszającą tematy miłości, rozczarowania i rozwoju osobistego. Zawiera bogate postacie i powoli rozwijającą się historię, która oddaje inny czas w życiu. Jednak niektórzy czytelnicy uważają ją za nudną i nużącą, z niewystarczającym zaangażowaniem lub głębią postaci.

⬤ Pięknie napisana w lirycznym stylu
⬤ żywa charakterystyka
⬤ nostalgiczne przywołanie lat 30-tych
⬤ dobra fabuła
⬤ wciągająca narracja
⬤ mieszanka smutnych i zabawnych elementów
⬤ dobrze przyjęta przez tych, którzy cenią sobie staromodne opowiadanie historii.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za nudną i nużącą
⬤ postacie mogą nie angażować wszystkich czytelników
⬤ postrzegana jako powolna z mniejszą ilością akcji
⬤ postaciom może brakować głębi
⬤ niektórzy uważają ją za rozczarowującą w porównaniu z późniejszymi dziełami autora.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

An Impossible Marriage: The Modern Classic

Zawartość książki:

Zanurz się w dowcipny świat Pameli Hansford Johnson w tej opowieści o uwodzeniu i małżeństwie, idealnej dla fanów Elizabeth Jane Howard i Barbary Pym.

Przeżywając swoje szczęśliwe nastoletnie lata w południowo-zachodnim Londynie, jedynym zmartwieniem Christine jest życie w cieniu swojej pięknej, olśniewającej najlepszej przyjaciółki Iris i unikanie dezaprobaty swojego przełożonego, jeśli spóźni się z przerwy na lunch.

Ale kiedy Chris zostaje nagle zerwana z nóg przez tajemniczego - i znacznie starszego - Neda, jej życie szybko się zmienia. Decydując się zrezygnować z pracy sekretarki, aby wyjść za mąż, Chris zobowiązuje się do życia z Nedem, tylko po to, by odkryć, że ten urzekający mężczyzna może nie być osobą, o której początkowo myślała...

„Powiedziałam mu, że zrobię wszystko, co powie, że będę się od niego uczyć, że powierzę mu swoje życie. Kiedy uznał, że jestem wystarczająco świadoma swoich błędów, wziął mnie i pocałował, aż zaparło mi dech z radości i byłam na skraju histerycznych łez; ale wewnątrz mnie mały, zimny krytyk siedział zdystansowany...”.