Opinie czytelników
Podsumowanie:„Uncreative Writing” Kennetha Goldsmitha przedstawia prowokującą do myślenia eksplorację cyfrowego pisania i zmieniającego się krajobrazu autorstwa w erze Internetu. Książka oferuje różne pomysły pedagogiczne i jest uważana za przełomową w dyskusji na temat współczesnego pisania. Niektórzy czytelnicy uznali ją jednak za powierzchowną w swoich argumentach i pozbawioną praktycznych przykładów.
Zalety:⬤ Oferuje świeże spojrzenie na pisanie cyfrowe oraz kwestie związane z oryginalnością i autorstwem.
⬤ Prezentuje angażujące pomysły pedagogiczne, które zachęcają do ponownego przemyślenia praktyk pisania.
⬤ Uznana za ważną pozycję we współczesnej literaturze, zdobywając nagrodę Book Prize 2012 przyznawaną przez A.S.A.P.
⬤ Przystępna i przyjemna lektura bez skomplikowanego żargonu.
⬤ Zawiera intrygujące przykłady i powiązania ze sztuką współczesną.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uznali tekst za powierzchowny lub pozbawiony głębi.
⬤ Krytycy zwrócili uwagę na poleganie raczej na języku dziennikarskim niż na głębokiej analizie literackiej.
⬤ Odrzucenie oryginalności przez autora może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami.
⬤ Pojawiły się prośby o więcej praktycznych przykładów i konkretów wspierających teoretyczne dyskusje.
(na podstawie 20 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Uncreative Writing: Managing Language in the Digital Age
Zawartość książki:
Czy techniki tradycyjnie uważane za wykraczające poza zakres literatury, w tym przetwarzanie tekstu, bazy danych, szyfrowanie tożsamości i intensywne programowanie, mogą zainspirować ponowne wynalezienie pisania? Internet i środowisko cyfrowe stawiają pisarzy przed nowymi wyzwaniami i możliwościami rekonceptualizacji kreatywności, autorstwa i ich relacji z językiem. W obliczu bezprecedensowej ilości tekstów i języka, pisarze mają okazję wyjść poza tworzenie nowych tekstów i zarządzać, analizować, dostosowywać i rekonstruować te, które już istnieją.
Oprócz wyjaśnienia swojej koncepcji nietwórczego pisania, która jest również nazwą jego popularnego kursu na University of Pennsylvania, Goldsmith czyta prace pisarzy, którzy podjęli to wyzwanie. Badając szeroką gamę tekstów i technik, w tym wykorzystanie wyszukiwań Google do tworzenia poezji, przywłaszczanie zeznań sądowych i możliwość robo-poetyki, Goldsmith łączy te najnowsze prace z praktykami sięgającymi początku XX wieku.
Pisarze i artyści tacy jak Walter Benjamin, Gertruda Stein, James Joyce i Andy Warhol uosabiali etos, w którym konstrukcja lub koncepcja tekstu była równie ważna jak sam tekst. Rozszerzając tę tradycję na sferę cyfrową, nietwórcze pisanie oferuje nowe sposoby myślenia o tożsamości i tworzeniu znaczeń.
