Niejednoznaczny żal

Opinie czytelników

Książka jest przejmującą eksploracją osobistej straty i złożoności zdrowia psychicznego, dostarczoną poprzez szczere rozmowy między autorką a jej zmarłym synem. Podkreśla ciepło, więź emocjonalną i zmagania związane z chorobami psychicznymi, jednocześnie poruszając tematy żałoby i rodzicielstwa.

Czytelnicy doceniają ciepły i pełen pasji głos autorki, a także mieszankę humoru i szczerości. Książka jest opisywana jako angażująca emocjonalnie i katartyczna, dzięki czemu czytelnicy czują się głęboko związani z doświadczeniami autora. Polecana jest dla osób borykających się z podobnymi problemami lub szukających pouczającego spojrzenia na zdrowie psychiczne i stratę.

Niektórzy czytelnicy zauważają, że książka porusza trudne tematy związane z chorobami psychicznymi, które mogą nie być odpowiednie dla wszystkich odbiorców. Istnieją wzmianki o nieporozumieniach związanych z chorobami psychicznymi, które mogą potencjalnie prowadzić do dezorientacji co do złożoności tego tematu.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

An Ambiguous Grief

Zawartość książki:

„An Ambiguous Grief” to piękny, niewzruszenie szczery, przejmujący i pełen tęsknoty pamiętnik, napisany z humorem i godną podziwu gracją. Jedną z rzeczy, które Dominique Hunter zrobiła wyjątkowo dobrze, jest ujawnienie historii jej syna Dylana we właściwy sposób: czytelnicy wiedzą z góry, że go straciła, ale nie wiedzą jak. Do czasu, gdy dowiadujemy się, co się z nim stało, wiemy wystarczająco dużo o jego zmaganiach i jej, aby zrozumieć, jak doszedł do tego punktu w swoim życiu. Chociaż historia opowiada o Dylanie, ostatecznie opowiada o podróży matki przez radzenie sobie z druzgocącą stratą i pójściem naprzód - nie „pogodzenie się z nią”, ale stawienie jej czoła, wykorzystując swoją inteligencję, humor, uczciwość i człowieczeństwo, aby poradzić sobie z nią na wszystkie jej niechlujne, smutne, kochające, ironiczne, zrozpaczone, pełne nadziei i ambiwalentne sposoby. Aby przetrwać tę podróż, zabiera nas do krainy wyobraźni, w której przeszłość, teraźniejszość i przyszłość łączą się, dając jej przestrzeń do uzdrowienia”.

- Susan Edwards, redaktor, Floryda.

„Odważny i piękny pamiętnik. Autorce udało się napisać wciągającą, nie przygnębiającą książkę o z pewnością najbardziej bolesnym i przygnębiającym doświadczeniu, jakie może spotkać matkę. Daje nam czuły i realistyczny portret swojego syna, a nawet samej siebie, który jest pełen miłości, a jego wpływ na czytelnika polega na tym, aby życie wydawało się cenne i bogate oraz aby zachęcić nas do silnej miłości do ludzi, których kochamy, którzy pewnego dnia odejdą od nas w taki czy inny sposób, bez sentymentalizmu czy dydaktyzmu. Tak łatwo i zrozumiale byłoby, gdyby ta książka była prawie nie do zniesienia do czytania, zbyt osobista dla osoby z zewnątrz, aby się z nią połączyć, przejaw rozpaczy. Ale tak nie jest. Jest zwodniczo „lekka” i pełna światła. To spore osiągnięcie”.

- Lisa Kaufman, redaktor, NYC.