Niebo: Przewodnik podróżnika po nieodkrytym kraju

Opinie czytelników

Książka „Journeys to the Undiscovered Country” (Podróże do nieodkrytego kraju) bada różne idee dotyczące życia pozagrobowego w rozumieniu różnych kultur i myślicieli na przestrzeni dziejów. Zapewnia naukowe, ale czytelne badanie tych koncepcji, co czyni ją odpowiednim wprowadzeniem do porównawczej myśli religijnej. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej głębię i różnorodność, inni uważają, że brakuje jej ostatecznych odpowiedzi na temat życia pozagrobowego.

⬤ Naukowy, ale przystępny styl pisania.
⬤ Różnorodne spojrzenia na koncepcję nieba z różnych kultur i okresów historycznych.
⬤ Dobra dla osób zainteresowanych porównawczą myślą religijną.
⬤ Doskonała do zrozumienia idei teologicznych różnych wyznań.

⬤ Nie dostarcza konkretnych odpowiedzi na temat tego, czego można oczekiwać po śmierci.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą odczuwać chłód lub cynizm w odniesieniu do tematu nieba i Boga.
⬤ Może być niesatysfakcjonująca dla tych, którzy szukają ostatecznego przewodnika po życiu pozagrobowym.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Heaven: A Traveller's Guide to the Undiscovered Country

Zawartość książki:

Stymulujące badanie jednej z wielkich tajemnic religijnych - i tego, co teologowie, artyści, pisarze, psychologowie, księża, historycy i ludzie ze wszystkich religii i środowisk myśleli o niebie, gdzie wielu z nas wciąż ma nadzieję pewnego dnia pójść.

Autor pisze: "Podczas gdy obrazy piekła są mocno utrwalone w ludzkiej psychice, nie istnieje żadna równoległa standardowa wizja nieba ani w Kościele chrześcijańskim, ani szerzej w różnych tradycjach religijnych świata... w jakiś sposób uznano za nieprzyzwoite lub aroganckie rozważanie lepszego końca pośmiertnego rynku przeznaczenia. Ta książka przełamie to tabu".

Tajemniczość nieba nadała mu dyskretny, ale potężny urok. Istnieją dwa podstawowe poglądy: po pierwsze, życie pozagrobowe będzie wiązało się z niejasno zdefiniowanym duchowym pokojem - wieczną samotnością z samym Bogiem; drugi dopuszcza pewne nakładanie się nieba i ziemi, a tym samym relacje poza centralną więzią z Bogiem. A może niebo jest największą sztuczką religii, której nie da się obalić?