Niebieskie okno

Opinie czytelników

Powieść przedstawia złożone relacje w trzypokoleniowej rodzinie, która zmaga się z porzuceniem, tajemnicami i emocjonalnymi zmaganiami. Poprzez doświadczenia Lorny, jej syna Adama i jej matki Mariki, historia zgłębia tematy dysfunkcji rodzinnych, traumy oraz poszukiwania więzi i zrozumienia pośród głęboko zakorzenionych problemów.

Czytelnicy chwalą książkę za głębię emocji, autentyczne przedstawienie postaci i wciągający styl pisania. Wielu docenia eksplorację pokoleniowej dynamiki rodzinnej, psychologiczny wgląd w postacie i klimatyczne scenerie. Proza opisywana jest jako dowcipna, szczera i wciągająca, co czyni ją godną polecenia dla klubów książki i fanów fikcji literackiej.

Kilku recenzentów zauważyło poczucie oderwania i trudności w nawiązaniu kontaktu z bohaterami, uznając styl pisania za trudny do zaangażowania. Niektórzy uważali, że narracja była meandryczna lub chaotyczna, z niewystarczającą głębią w odniesieniu do kluczowych historii. Krytyka dotyczyła niesatysfakcjonującego zakończenia i nierozwiązanych wątków, przez co niektórzy uważali, że książka była ponura lub nie spełniła ich oczekiwań.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Blue Window

Zawartość książki:

„Ostro dowcipna” i »nienagannie napisana« (Star Tribune, Minneapolis) powieść nagrodzonej Orange Prize autorki »Zbrodni w sąsiedztwie«, w której terapeutka próbuje rozwikłać najtrudniejsze sprawy swojego życia - sprawy swojego syna i swojej matki.

Każdy, kto kiedykolwiek miał problem z przekonaniem nastolatka lub starszego rodzica do „otwarcia się”, rozpozna dylemat Lorny podczas trzech dni, kiedy znalazła się sama w odległym domku nad jeziorem ze swoim niemym, nieszczęśliwym synem i nieprzeniknioną matką. Pomimo jej wykształcenia jako klinicznego pracownika socjalnego i arsenału technik terapeutycznych, na każdym kroku spotyka się z oporem, próbując zrozumieć, co sprawiło, że dwie najważniejsze dla niej osoby zamilkły.

Choć cisza zawsze charakteryzowała rodzinę Lorny. Jej ojciec był głuchy. Jej matka, Marika, porzuciła Lornę i jej brata, gdy byli dziećmi. Nigdy tego nie wyjaśniono. Ani dlaczego Marika pojawiła się osiemnaście lat temu, aby zaprosić Lornę i jej niemowlęcego syna, Adama, do Vermont na napięte spotkanie. Później nastąpiła pewnego rodzaju relacja - coroczna wizyta w Święto Dziękczynienia, podczas której Marika siedzi milcząco wśród gości przy stole Lorny, zgadzając się jedynie na „bycie postrzeganym jako istniejący”. ”

Ale teraz to Adam nie chce rozmawiać. Wrócił ze studiów i cierpi z powodu czegoś, czego nie chce ujawnić, jest tak przygnębiony, że nazywa siebie „A” jak „Anti-Matter”. „Kiedy więc zostaje wezwana do Vermont, ponieważ Marika miała upadek, Lorna widzi okazję, by wyciągnąć Adama z domu, a może także szansę, by w końcu połączyć się z matką. Nigdy jednak nie spodziewała się, że wnuk i babcia stworzą więź, która nie będzie miała z nią nic wspólnego.

Jak dbać o ludzi, których się nie rozumie i którzy nie chcą być rozumiani?

Trzymająca w napięciu, przejmująco zabawna i pięknie przenikliwa książka „The Blue Window” bada, w jaki sposób ludzie błędnie postrzegają siebie nawzajem oraz jak tajemnice i milczenie, sprawowane i strzeżone, wywierają władzę nad rodzinami - i jakie świetliste, przerażające i czułe możliwości mogą się pojawić, gdy te sekrety zostaną zakwestionowane.

„Suzanne Berne jest elegancką, psychologicznie bystrą powieściopisarką” (Tom Perrotta), której nowa książka ujawnia, co dzieje się z ludźmi, którzy ukrywają się przed samymi sobą, oraz akt wyobraźni potrzebny do ich odnalezienia.