Niebieski okres: Czarna literatura na początku zimnej wojny

Oryginalny tytuł:

The Blue Period: Black Writing in the Early Cold War

Zawartość książki:

Dotyczy politycznej i estetycznej ewolucji literatury afroamerykańskiej i jej autorów w okresie zimnej wojny, który McCarthy nazywa "niebieskim okresem".

W latach po II wojnie światowej bycie czarnoskórym pisarzem wiązało się z trudną sytuacją. Rywalizacja między Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi była globalna - ideologiczna bitwa, która zdominowała niemal każdy aspekt programu kulturalnego. Z jednej strony rewolucyjny komunizm obiecywał egalitaryzm, będąc jednocześnie wrogim wobec koncepcji wolności osobistej. Z drugiej strony, przeciwnikiem Sowietów były Stany Zjednoczone, kraj przesiąknięty uprzedzeniami rasowymi i polityką Jima Crowa.

Jak przekonuje Jesse McCarthy, czarnoskórzy pisarze tego okresu byli w równym stopniu wyobcowani z lewicy i prawicy, a wyobcowanie to przekuwali w niezwykłe eksperymenty z formą literacką. Obejmując afekt rasowy i wewnętrzność, stworzyli estetyczny opór oparty na zaciekłej niezgodzie zarówno na amerykański liberalizm rasowy, jak i sowiecki komunizm. Od końca II wojny światowej do powstania ruchu Black Power w latach 60. autorzy tacy jak Richard Wright, James Baldwin, Gwendolyn Brooks i Paule Marshall zdefiniowali charakterystyczny moment w amerykańskiej kulturze literackiej, który McCarthy określa mianem "Niebieskiego Okresu".

W rękach McCarthy'ego pojęcie Niebieskiego Okresu zapewnia świeże ramy krytyczne, które rzucają wyzwanie długo utrzymywanym założeniom dyscyplinarnym i archiwalnym. McCarthy argumentuje, że czarnoskórzy pisarze we wczesnym okresie zimnej wojny zeszli do podziemia nie po to, by odpolitycznić lub zliberalizować swoją twórczość, ale by uczynić ją bardziej radykalną - zachowując afektywne zobowiązania na przyszłość.