Ocena:

Książka jest przejmującą medytacją nad stratą, poczuciem winy i złożonością rasy, w szczególności skupiając się na doświadczeniach czarnoskórej matki i wpływie kwestii społecznych na jej relacje. Tka narrację o osobistej i zbiorowej traumie, szczególnie w kontekście poronienia i wyzwań stojących przed parami mieszanymi rasowo.
Zalety:Dobrze napisana liryczną prozą, silna emocjonalnie, porusza ważne tematy rasy, straty i macierzyństwa, fascynująca eksploracja postaci i bogate szczegóły emocjonalne.
Wady:Trudna do śledzenia ze względu na dużą obsadę postaci i przesunięcia osi czasu, może nie spodobać się tym, którzy wolą prostą narrację, może być wyzwalająca dla czytelników, którzy doświadczyli podobnych strat.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Blue Hour
Czym jest macierzyństwo pośród niepewności, pogrzebanej traumy i rozpadającej się Ameryki? Tym, czym zawsze było - pieśnią miłosną.
Nasza narratorka jest utalentowaną fotografką, niepewną żoną, bezpłodną matką, dwurodzinną kobietą w rozpadającej się Ameryce. Kiedy zmaga się z ambiwalencją dotyczącą macierzyństwa, kolejny akt brutalności policji trafia na pierwsze strony gazet, a tym razem ofiarą jest Noah, chłopiec z jej klasy fotograficznej.
Pogrążona w smutku z powodu niedawnego poronienia i walki Noah o życie, martwi się, że nie może już dłużej gonić za nadzieją na posiadanie dziecka, nie chce już sprowadzać na świat czarnego ciała. Jednak jej mąż Asher - wnoszący białe, żydowskie geny obok jej czarno-japońskich genów dla każdego potencjalnego dziecka - jest tak samo zdesperowany, by nadal próbować. Gdy dowiaduje się, że jest w niemożliwej ciąży, rzuca się w wir pracy nad nowym filmem dokumentalnym o macierzyństwie i potajemnie odwiedza Noah w szpitalu.
Gdy przyszłość zmienia się po raz kolejny, musi zdecydować, na co odważy się mieć nadzieję. Nieustraszona, aktualna, płonąca głosem, Blue Hour to fragmentaryczna powieść o niezaprzeczalnej sile opowiadania.