Nie wysyłaj go jutro: Światło na zmarginalizowane, pozbawione praw i zapomniane dzieci w dzisiejszych szkołach

Opinie czytelników

Książka stanowi fascynującą i wnikliwą analizę wyzwań stojących przed edukacją specjalną, czerpiąc z osobistych doświadczeń i badań, aby bronić dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i niepełnosprawnościami (SEND). Jest chwalony za wciągający styl pisania i prowokujące do myślenia treści, które rezonują z nauczycielami i profesjonalistami w tej dziedzinie.

Jasny i prosty język wyjaśniający złożone kwestie, wciągające i prowokujące do myślenia narracje, rozległa wiedza autora, włączenie prawdziwych historii, które wpływają na praktykę, przystępny styl pisania i silne poparcie dla dzieci z SEND.

Niektórzy czytelnicy uznali niektóre treści za emocjonalnie trudne lub łamiące serce, a kilku wspomniało, że służy to jako przypomnienie przeszłych zmagań w systemie edukacji.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Don't Send Him in Tomorrow: Shining a Light on the Marginalised, Disenfranchised and Forgotten Children of Today's Schools

Zawartość książki:

Postępy dzieci z trudnościami w nauce i SPE nigdy nie są omawiane, ponieważ nie są rozumiane. To jest problem. Miażdżąca w kość infrastruktura, którą muszą negocjować specjaliści, jest problemem. Problemem jest fakt, że tak wielu rodziców musi walczyć z całych sił, by zaspokoić potrzeby swoich dzieci, co reszta z nas uznałaby za podstawowe uprawnienie. Ta książka opisuje, w jaki sposób system może zostać ulepszony, jeśli i kiedy te zmarginalizowane dzieci otrzymają wyższy priorytet od władzy.

Istnieje powszechny brak zrozumienia dla szkół specjalnych, ich pracy i dzieci, które kształcą - sektor ten jest w dużej mierze niewidoczny. Jarlath O'Brien jest coraz bardziej sfrustrowany tym stanem rzeczy, a także zróżnicowaną jakością oferty dla dzieci z trudnościami w nauce i SPE w szkołach ogólnodostępnych. Sukcesy szkół specjalnych i placówek skierowanych do uczniów w ramach inspekcji Ofsted nie są po prostu celebrowane ani analizowane w taki sam sposób, jak w przypadku szkół ogólnodostępnych. Podczas gdy szkoły ogólnodostępne mają związane ręce z powodu obaw związanych z pomiarami postępów. Kultura odpowiedzialności, która sprowadza edukację szkolną do danych i osądów, niesie ze sobą koszty ludzkie: jest to najbardziej odczuwalne przez dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i ich rodziny.

Jarlath dzieli się niektórymi problemami, których był świadkiem w związku z integracją i wykluczeniem: szkoły głównego nurtu aktywnie zachęcające dzieci ze SPE do szukania gdzie indziej, rodzice zgłaszający, że ich dzieci zostały formalnie lub nieformalnie wykluczone ze szkoły i wykluczone społecznie przez rodziców innych dzieci, dzieci proszone o opuszczenie szkół głównego nurtu z powodu ich zachowania - zwykle zachowania, które jest spowodowane tym, że ich potrzeby nie są odpowiednio zaspokajane, dzieci, które są w szkole, ale odizolowane od swoich rówieśników. Jeśli dziecko nie może uczestniczyć w zajęciach lub wycieczkach z resztą klasy lub spędza większość dnia pracując indywidualnie z asystentem nauczyciela, czy jest to naprawdę integracja?

Premia dla uczniów została ustanowiona w celu zapewnienia, że dzieci otrzymujące bezpłatne posiłki szkolne nie znajdują się w niekorzystnej sytuacji - dlaczego coś podobnego nie istnieje dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi? Każdy wskaźnik zdrowia i zamożności, który można wykorzystać do pomiaru osób z trudnościami w uczeniu się i specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SEN), ujawnia coś alarmującego. Umierają młodziej. Pracują mniej. Są bardziej narażone na życie w ubóstwie, więzienie lub trudności ze zdrowiem psychicznym. Są znacznie bardziej narażeni na wykluczenie ze szkoły. Są bardziej narażeni na prześladowanie w szkole. To musi się skończyć.

Wszyscy musimy podjąć decyzję o uznaniu, że społeczeństwo w obecnym kształcie jest trudnym miejscem dla młodych ludzi. Kiedy masz autyzm, zespół Downa lub jakiekolwiek różnice fizyczne lub w uczeniu się, jest to jeszcze trudniejsze - a obecny system nie pomaga. Musimy przyznać, że to nie jest w porządku; że taki stan rzeczy musi się zmienić; i że wszyscy mamy do odegrania rolę w dokonaniu tej zmiany. Jarlath przedstawia sugestie dla polityków, Ofsted, władz lokalnych, dyrektorów szkół, SENCos, nauczycieli i asystentów nauczycieli dotyczące tego, co mogą zrobić, aby coś zmienić.

Dla wszystkich polityków, dyrektorów szkół, SENCO, nauczycieli i rodziców.