Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Corneliusa Plantingi „Not the Way It's Supposed to Be: A Breviary of Sin” to głęboka teologiczna eksploracja grzechu, jego konsekwencji i koncepcji „shalom”. Książka charakteryzuje się przejrzystością, wciągającym stylem i przemyślanymi ilustracjami, które sprawiają, że ciężki temat jest przystępny dla czytelników. Podczas gdy niektórzy uważają, że materiał jest gęsty i może nie zainteresować wszystkich czytelników, wielu chwali jego głębię i pilność przesłania o prawdziwych konsekwencjach grzechu w kontekście osobistym i społecznym.
Zalety:⬤ Wnikliwa i prowokująca analiza grzechu z naciskiem na koncepcję shalom.
⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania, który sprawia, że złożone tematy stają się przystępne.
⬤ Liczne pomocne ilustracje wyjaśniające pojęcia.
⬤ Zachęca czytelników do refleksji nad osobistymi i społecznymi kwestiami związanymi z grzechem.
⬤ Cenna zarówno dla chrześcijan, jak i niechrześcijan poszukujących głębszego zrozumienia grzechu.
Wady:⬤ Niektórzy mogą uznać ją za zbyt obszerną lub gęstą, przez co może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników.
⬤ Nie jest uważana za lekką lekturę; może nie spodobać się przeciętnemu laikowi.
⬤ Skupienie się na recenzji naukowej może ograniczyć jej atrakcyjność dla niektórych odbiorców.
(na podstawie 99 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Not the Way It's Supposed to Be: A Breviary of Sin
Zawartość książki:
Ta aktualna książka przywraca dawną świadomość, która w ostatnich dziesięcioleciach uległa zmianie. Świadomość grzechu była kiedyś naszym cieniem.
Chrześcijanie nienawidzili grzechu, bali się go, uciekali przed nim - i smucili się z jego powodu. Jednak obecnie cień grzechu przyćmił naszą świadomość. Nawet kaznodzieje, którzy kiedyś wyraźnie złościli się z powodu grzechu kongregacji, teraz mówią o grzechu bełkotliwie.
Cornelius Plantinga wyciąga starożytną doktrynę grzechu z lamusa i przedstawia ją współczesnym czytelnikom w jasnym języku, czerpiąc z szerokiej gamy książek, filmów i innych zasobów kulturowych. W płynnej prozie Plantinga opisuje, w jaki sposób grzech psuje to, co dobre i jak takie zepsucie się rozprzestrzenia.
Omawia pasożytniczą jakość grzechu oraz ironie i pozory generowane przez tę jakość. Bada związek grzechu z głupotą i uzależnieniem.
Opisuje dwie klasyczne "postawy" lub ruchy grzechu - atak i ucieczkę. W epilogu przypomina nam, że cokolwiek mówimy o grzechu, wyostrza również nasze oko na piękno łaski.
