Ocena:

Książka jest chwalona za piękne i prowokujące do myślenia projekty, które angażują czytelnika i inspirują chęć pokazania dzieła sztuki. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje w niej szczegółowych komentarzy i wglądu w proces artystyczny, czując, że służy ona bardziej jako wizualna uczta niż źródło informacji.
Zalety:Piękne projekty, które inspirują do myślenia i refleksji. Angażujące wizualizacje, które sprawiają, że czytelnik postrzega rzeczy inaczej. Wiele osób docenia wkład artystyczny i uważa go za ważny.
Wady:Brak komentarzy i refleksji na temat procesu artystycznego, co sprawia, że dla niektórych czytelników jest on powierzchowny. Niektórzy postrzegają ją jako zwykłą książkę na stolik kawowy, a nie kompleksową eksplorację myśli artysty.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Don't Sleep: The Urgent Messages of Oliver Munday
Ta książka jest wezwaniem do broni, demonstrującym wyjątkową zdolność projektowania graficznego do mówienia prawdy do władzy.
Po części osobista historia, po części filozofia projektowania, a po części orędownictwo, ten tom prezentuje fascynujące prace Olivera Mundaya. Posługując się w równym stopniu humorem i groźbą, Munday wykorzystuje projektowanie graficzne jako narzędzie wzmocnienia, aktywizmu i oporu. Czerpiąc z historii i użyteczności XX-wiecznej agitacji, od rosyjskiego konstruktywizmu po Czarne Pantery, Munday aktualizuje ponadczasowe medium do ery mediów społecznościowych za pomocą swoich surowych i często niepokojących obrazów.
Czerpiąc z szaleństwa 24-godzinnego cyklu informacyjnego, prace Mundaya były prezentowane na stronach op-ed New York Timesa, New Yorkera, Time Magazine i Atlantic. Munday wykorzystuje platformę cyfrową do żartowania z wyborów prezydenckich w 2016 roku, wyrzeka się działań wojennych w erze dronów i bada tragiczne dziedzictwo Trayvona Martina i Erica Garnera, oferując perspektywę, której nie można przeoczyć. Jego projekt, odzwierciedlający wpływy od Paula Randa po Globe Poster, jest orędownikiem filozofii "myśl więcej, projektuj mniej", której ostatecznym celem jest sprowokowanie kontemplacji, a nawet znaczących działań.