Nie mój mecz

Opinie czytelników

Not My Match, druga samodzielna powieść z serii The Game Changers autorstwa Ilsy Madden-Mills, jest kontynuacją ciepłego i pełnego humoru romansu między Giselle i Devonem. Kilka recenzji chwali rozwój postaci, humor i chemię między bohaterami, podkreślając przemianę Giselle z pozornie nielubianej postaci w wiarygodną i sympatyczną bohaterkę. Recenzenci zwracają uwagę na emocjonalną podróż, wciągającą fabułę i atrakcyjną dynamikę pary, podczas gdy niektórzy wspominają o problemach z tempem i nieco niesatysfakcjonującym rozwiązaniu.

⬤ Świetny rozwój postaci i chemia między Giselle i Devonem.
⬤ Humorystyczna i powiązana fabuła, która angażuje czytelników.
⬤ Emocjonalna głębia i satysfakcjonujący wątek romantyczny.
⬤ Unikalne i dziwaczne postacie z dobrze wykreowanymi historiami.
⬤ Równowaga słodyczy i humoru, z kilkoma pikantnymi scenami.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że akcja toczy się powoli, zwłaszcza w drugiej połowie książki.
⬤ Zakończenie dla niektórych wydawało się pospieszne, z nierozwiązanym dramatem, który powinien być dalej rozwijany.
⬤ Postać Giselle była początkowo nielubiana przez niektórych czytelników ze względu na jej działania w pierwszej książce.

(na podstawie 848 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Not My Match

Zawartość książki:

Autorka bestsellerów Wall Street Journal, Ilsa Madden-Mills, przedstawia inteligentny i seksowny romans o zawodowym futbolowym przystojniaku i dziewczynie, której przysiągł nigdy nie dotknąć.

Bezdomna i rozdzierająco niewinna, Giselle Riley wchodzi do mojego penthouse'u i następuje chaos.

Nie powinienem był zapraszać tej genialnej dziewczyny do mieszkania ze mną, ale to jasne, że potrzebuje mojej pomocy - nie tylko po to, by położyć swoją piękną blond głowę, ale także w znalezieniu prawdziwej miłości, której nie dostanie z szalonymi mężczyznami, których podrywa w Internecie.

Szkoda, że jest dwudziestoczteroletnią dziewicą, a ja jestem złym chłopcem. Ona jest poza granicami dla tak hardkorowego gracza jak ja - a my jesteśmy tylko przyjaciółmi.

Zamiast tego jestem jej usługą swatania, bez względu na to, jak zazdrosny jestem, gdy dołączam do jej randek.

Potrafię zachować samokontrolę. Prawda? W żadnym wypadku nie poddam się wszystkiemu, co we mnie marzy o dziewczynie takiej jak ona w moim świecie.

Mogę być najlepszym rozgrywającym w kraju, ale jak mógłbym utrzymać dziewczynę taką jak ona?