Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest głębokim zbiorem esejów, które przeplatają muzykę z głęboko osobistymi i kulturowymi refleksjami, w szczególności poruszającymi tematy żałoby, rasy i tożsamości w Ameryce. Czytelnicy uważają, że teksty są zarówno piękne, jak i prowokujące do myślenia, często doświadczając emocjonalnego rezonansu z treścią. Książka polecana jest tym, którzy interesują się muzyką, kulturą i kwestiami społecznymi.
Zalety:⬤ Pięknie napisana, poetyckim stylem.
⬤ Głębokie refleksje na temat muzyki i jej emocjonalnego wpływu.
⬤ Porusza ważne kwestie społeczne, szczególnie związane z rasą i tożsamością.
⬤ Angażująca i poruszająca treść, która wywołuje silne emocje.
⬤ Polecana dla szerokiego grona odbiorców, w tym osób niezaznajomionych z niektórymi omawianymi gatunkami muzycznymi.
⬤ Zawiera dodatkowy kontekst w audiobookach, wzbogacając doświadczenie.
Wady:⬤ Niektóre eseje mogą wydawać się chaotyczne lub trudne do zrozumienia dla niektórych czytelników.
⬤ Kilku czytelników uważało, że autor położył zbyt duży nacisk na rasę w sposób, z którym się nie zgadzali.
⬤ Niektórzy słuchacze życzyli sobie włączenia niektórych esejów do formatu audiobooka, które zostały pominięte.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
They Can't Kill Us Until They Kill Us
Zawartość książki:
* 2018 "12 najlepszych książek do podarowania w tym sezonie świątecznym" -- TODAY (Elizabeth Acevedo)
* "Najlepsza książka 2017 roku" -- Rolling Stone (2018), NPR, Buzzfeed, Paste Magazine, Esquire, Chicago Tribune, Vol. 1 Brooklyn, CBC, Stereogum, National Post, Entropy, Heavy, Book Riot, Chicago Review of Books, The Los Angeles Review, Michigan Daily.
* American Booksellers Association (ABA) "December 2017 Indie Next List Great Reads"
* Midwest Indie Bestseller.
W epoce zamętu, strachu i zagubienia Hanif Abdurraqib jest głosem, który ma znaczenie. Niezależnie od tego, czy uczestniczy w koncercie Bruce'a Springsteena dzień po odwiedzeniu grobu Michaela Browna, czy też dyskutuje o publicznych przejawach uczuć na koncercie Carly Rae Jepsen, pisze z przejęciem i magnetyzmem, który głęboko rezonuje.
W następstwie ataków na kluby nocne w Paryżu wspomina, jak jako nastolatek szukał schronienia w muzyce, na koncertach i zastanawia się, czy następne pokolenie młodych muzułmanów nie będzie miało teraz takiej możliwości. Omawiając codzienne zagrożenie dla życia czarnoskórych Amerykanów, Abdurraqib wspomina pierwszy raz, kiedy został rzucony na ziemię przez funkcjonariuszy policji: za próbę wejścia do własnego samochodu.
W esejach, które zostały opublikowane między innymi przez New York Times, MTV i Pitchfork - wraz z oryginalnymi, wcześniej niepublikowanymi esejami - Abdurraqib wykorzystuje muzykę i kulturę jako soczewkę, przez którą można spojrzeć na nasz świat, abyśmy mogli lepiej zrozumieć siebie, a czyniąc to, udowadnia, że jest znakiem naszych czasów.
