Nie ma to jak wolność

Opinie czytelników

Książka Cynthii McKinney „Nie ma to jak wolność” to fascynująca krytyka korupcji politycznej i wpływu bogactwa na amerykańskie rządy. Recenzenci chwalą jej nieustraszone dążenie do prawdy, rzucając światło na różne kontrowersyjne tematy, takie jak wojna, zaniedbania rządu i wpływy korporacji. Podczas gdy wielu uważa jej spostrzeżenia za cenne i inspirujące, niektórzy uważają, że książka może nie przedstawiać nowych informacji dla tych, którzy są już świadomi kwestii systemowych.

⬤ McKinney jest chwalona za szczerość i odwagę w poruszaniu trudnych tematów.
⬤ Książka jest postrzegana jako wartościowa lektura dla osób kwestionujących działania rządu i korupcję.
⬤ Recenzenci chwalą jej styl pisania i zdolność do inspirowania czytelników.
⬤ Książka porusza szereg ważnych, kontrowersyjnych tematów, w tym wojnę, oszustwa wyborcze i chciwość korporacji.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka może nie oferować nowych spostrzeżeń dla osób już zaznajomionych z tematem.
⬤ Istnieją wzmianki o jej politycznym pochodzeniu, które niektórzy czytelnicy uważają za kluczowe dla zrozumienia jej motywacji.
⬤ Kilka recenzji sugeruje poczucie melancholii w odniesieniu do potencjału zmian w skorumpowanym systemie politycznym.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Ailn't Nothing Like Freedom

Zawartość książki:

Sześciokrotnie wybierana do Izby Reprezentantów ze stanu Georgia, Cynthia McKinney przecierała szlaki przez oszustwa Kongresu niczym gorący żar przez popiół. Odkryła ustawodawców, którzy uchwalali ustawy bez ich czytania. Przywódców partyjnych, którzy zmawiali się wbrew interesom swoich wyborców. Osoby o czarnym kolorze skóry, które wspierały białe status quo. Potępiła opieszałość rządu w sprawie huraganu Katrina, odkrywając mroczne sekrety. Zorganizowała jedyny krytyczny briefing Kongresu na temat 9/11, wprowadzając kontr zeznania naukowców, śledczych, byłych agentów wywiadu. Jako członkini House Armed Services Committee rozliczała Rumsfelda za nadużycia kontrahentów wojskowych i brakujące miliardy w budżecie Pentagonu. Następnie wbiła mu do głowy powody niepowodzenia obrony powietrznej NORAD w dniu 11 września. Czytała prawdę w protokołach Kongresu, organizowała ratusze i przesłuchania, prowadziła protesty, pojawiała się, gdy inni grali, aby się dogadać, stanęła po stronie ludzi wbrew woli partii.

A kiedy zaczęła zbytnio poszukiwać prawdy i przemawiać, Republikanie sfałszowali prawybory Demokratów, aby ją wyrzucić, pozostawiając za sobą ślad osiągnięć, w większości zdobytych w pojedynkę w wyniku jej służby w Izbie Stosunków Międzynarodowych, Izbie Rolnictwa, Izbie Służb Zbrojnych i Komisji Budżetowej oraz Komisji Specjalnej ds. Huraganów Katrina i Rita Ale McKinney podniosła się ponownie jak Feniks, odpowiadając na wezwanie do kandydowania na prezydenta Partii Zielonych w 2008 r., rzucając wyzwanie skorumpowanemu dwupartyjnemu uciskowi amerykańskiej demokracji. Następnie udała się na Flotyllę Wolności do Strefy Gazy, by zostać pojmaną na pełnym morzu i uwięzioną w Izraelu. Następnie do Trypolisu, by służyć jako świadek bombardowania Libii przez NATO. Dalej do Malezji, by służyć jako oficjalny świadek przed Komisją ds. Zbrodni Wojennych... Często przedstawiana jako Sojourner Truth, Harriet Tubman naszych czasów, McKinney zastanawia się tutaj nad biblijnymi postaciami Estery, Debory i Naomi.

Jest to saga Cynthii McKinney w obecnym kształcie - co widziała, czego się nauczyła i jak walczyła o zmiany. "Pasja Cynthii McKinney do wprowadzania zmian społecznych i politycznych poprzez pokój i politykę jest bardzo inspirująca dla wszystkich, którzy mają zaszczyt, tak jak ja, znać ją lub poznają ją, czytając coś z jej życia w tej trudnej książce". - Mairead Corrigan MaGuire, laureatka Pokojowej Nagrody Nobla z 1976 r. "McKinney, niezwykle realistyczna i dobrze poinformowana osoba, w przeciwieństwie do kogokolwiek w Waszyngtonie lub mediach, pozostaje przekonana, że prawda i sprawiedliwość zwyciężą.... Ameryka i konstytucja będą bezpieczne w dniu, w którym Cynthia McKinney lub podobna osoba zostanie prezydentem Stanów Zjednoczonych". Paul Craig Roberts.