Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 17 głosach.
No Right to Be Idle: The Invention of Disability, 1840s-1930s
Pod koniec XIX i na początku XX wieku Amerykanie z różnego rodzaju niepełnosprawnościami zaczęli być określani jako „nieproduktywni obywatele”. Wcześniej osoby niepełnosprawne pracowały w miarę swoich możliwości w domach, na farmach i na rynku pracy najemnej, co odzwierciedlało fakt, że Amerykanie od dawna postrzegali produktywność jako spektrum, które różniło się w zależności od wieku, płci i zdolności.
Jednak, jak wyjaśnia Sarah F. Rose w No Right to Be Idle, idealna burza polityk publicznych, zmieniających się struktur rodzinnych i zmian gospodarczych skutecznie wykluczyła pracowników niepełnosprawnych z głównego nurtu miejsc pracy, a jednocześnie uznała osoby niepełnosprawne za moralnie wątpliwe osoby zależne, wymagające stałej rehabilitacji w celu osiągnięcia „samoopieki” i „samowystarczalności”. Śledząc doświadczenia decydentów, pracodawców, reformatorów i osób niepełnosprawnych uwikłanych w tę epokową transformację, Rose po mistrzowsku łączy historię niepełnosprawności z historią pracy.
Pokazuje, w jaki sposób osoby niepełnosprawne utraciły dostęp do płatnej pracy i status „pracownika” - zmiana, która zdegradowała ich i ich rodziny do ubóstwa oraz ekonomicznego i społecznego obywatelstwa drugiej kategorii. Ma to ogromne konsekwencje dla debat na temat niepełnosprawności, pracy, ubóstwa i opieki społecznej w nadchodzącym stuleciu.