Nie ma nieszczęśliwej rewolucji: Komunizm wyniszczenia

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

There Is No Unhappy Revolution: The Communism of Destitution

Zawartość książki:

"Potężny argument za uporczywym kwestionowaniem i egzystencjalnym przerwaniem, które towarzyszy tej pogoni za szczęściem i rewolucją, napędza ją, stanowi i rozrywa jej włóczęgę, otwarty koniec." - Fred Moten, autor In the Break: The Aesthetics of the Black Radical Tradition.

"Trudno dziś uciec od wrażenia, że przemoc finansowa i faszyzm duszą każdą możliwość szczęścia... There Is No Unhappy Revolution pokazuje możliwą drogę wyjścia z tej rozpaczy." - Franco "Bifo" Berardi, autor książki Futurability: The Age of Impotence and the Horizon of Possibility.

Czy w czasach trwającego kryzysu politycznego, gospodarczego i klimatycznego możemy sobie pozwolić na nasze zbiorowe nieszczęście? There Is No Unhappy Revolution daje wyraz epoce rewolucji, która rozwija się przed nami. Z równym wyrafinowaniem i surową pilnością Marcello Tar identyfikuje oryginalne momenty, jak i potężne destrukcyjne i kreatywne treści nawiedzające nasze czasy jak widmo.

Era rewolucji powraca, a wraz z nią niestabilność i niepewność, które są głównym wyznacznikiem naszych czasów. Odnowiła się wiara w powszechny bunt jako sposób na wprowadzenie tak bardzo potrzebnych zmian systemowych. U podstaw tej dynamiki leży nowa teoria zmian społecznych i dobrobytu społecznego. Szczęście jest zbiorowe, a nie indywidualne, jak wyjaśnia Marcello Tar, a nasze zbiorowe pragnienie szczęścia jest siłą rewolucyjną, której nie można i nie należy powstrzymywać.

Czy sto lat po rewolucji październikowej, w obliczu obecnego kryzysu cywilizacyjnego, nadal możliwe jest myślenie i budowanie komunizmu? Tak, odpowiada Tar, pod warunkiem, że radykalnie przemyślimy tradycję ruchów rewolucyjnych, które nastąpiły po jednym stuleciu. Oferując zarówno filozofię walki, jak i filozofię walki, zręcznie konfrontuje różne współczesne ruchy, od argentyńskiego powstania z 2001 roku po Occupy Wall Street, hiszpańskich Indignados, francuski ruch przeciwko prawu pracy i Arabską Wiosnę, wskrzeszając i odnawiając linię myśli rewolucyjnej, od Waltera Benjamina po Giorgio Agambena, która obiecuje uczynić życie znośnym.