Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka opowiada niesamowitą i prawdziwą historię Judy, psa, który stał się lojalnym towarzyszem żołnierzy podczas II wojny światowej, ukazując więź między ludźmi i zwierzętami pośród okropności wojny. Zapewnia szczegółowy kontekst historyczny teatru Pacyfiku, walki jeńców wojennych i podkreśla bohaterstwo zarówno Judy, jak i jej ludzkich odpowiedników.
Zalety:Dobrze napisana i zbadana książka oferuje fascynującą narrację, która łączy wzruszającą historię psa z istotnymi spostrzeżeniami historycznymi. Wielu czytelników chwaliło emocjonalną głębię i inspirujące tematy, a także włączenie zdjęć i map, które poprawiają wrażenia z czytania. Książka z powodzeniem oddaje więź między Judy i jej ludzkimi towarzyszami, co czyni ją obowiązkową lekturą zarówno dla miłośników psów, jak i entuzjastów historii.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że książka jest zbyt rozwlekła i czasami myląca ze względu na mnogość wprowadzonych postaci, co odciągało uwagę od głównej historii. Pojawiły się również głosy krytyczne dotyczące niepotrzebnie skomplikowanego słownictwa autora, które utrudniało płynność narracji. Kilka osób wspomniało również, że historia czasami grzęzła w nadmiarze szczegółów dotyczących wydarzeń historycznych, co może nie spodobać się osobom zainteresowanym wyłącznie historią Judy.
(na podstawie 279 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
No Better Friend: One Man, One Dog, and Their Extraordinary Story of Courage and Survival in WWII
Zawartość książki:
„Psia wersja Niezłomnego” - Maureen Corrigan, Fresh Air.
No Better Friend opowiada historię technika sił powietrznych Franka Williamsa i Judy, rasowego pointera, którzy poznali się podczas II wojny światowej i byli jeńcami wojennymi w obozie na Pacyfiku. Judy była lojalna i doskonale wyczuwała, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem, a ich relacja pogłębiała się przez cały okres niewoli. Kiedy więźniowie byli bici, Judy przerywała im szczekaniem. Przetrwała bombardowania i inne doświadczenia bliskie śmierci i stała się latarnią dla mężczyzn, którzy widzieli w jej przetrwaniu iskierkę nadziei dla siebie.
Judy była jedynym psim jeńcem wojennym II wojny światowej, a kiedy zmarła w 1950 roku, została pochowana w kurtce Sił Powietrznych. Williams nigdy nie posiadał innego psa. Ich historia - o nierozerwalnej więzi powstałej w najgorszych okolicznościach - jest jedną z największych nieodkrytych sag II wojny światowej.
