You Are Not Lost
You Are Not Lost obiera miękkie i pełne nadziei miejsca młodego życia, jednocześnie fachowo przygotowując mus jabłkowy. Jeri Frederickson wykorzystuje znane rusztowanie korony sonetu i przedmiotów codziennego użytku jako kanał do pielęgnowania miłości i dostępu do piękna, jednocześnie kwestionując doświadczenia, które trzymają nas razem.
Po tym, jak życiowe pytania otrzymują niespełniające odpowiedzi: "przyciśnij to" i "Twoje przyszłe życie / jest darmowe. Nie ma zwrotów", wiersze rozplątują pierwsze miłości, rodzinę i zmiany klimatyczne, spoglądając do wewnątrz, odwracając pytania w kółko, tak jak osoba mówiąca robiła jabłka: "Tonight are you the crunching sound? / Czy jesteś moim przyjacielem? Nie jestem gotowy, by za tobą tęsknić". Jim Daniels, autor "Gun/Shy", mówi o tych wierszach, że "zaskakują i podtrzymują, utrzymując nas w zachwycającej równowadze dzięki ostremu dowcipowi i zaskakującej wrażliwości".
Nawet gdy trauma przeszywa doświadczenia, zbiór odrzuca współczesne etykietowanie traumy jako adekwatne. "Wyznaczyłam moim koszmarom z dzieciństwa / miejsce, w którym mogą spocząć ich skórzane głowy".
Xochitl-Julisa Bermejo, autorka Posada: Offerings of Witness and Refuge, mówi, że "siła jej poetyckiego głosu przypomina wszystkim, którzy czytają, że w korzeniach ran przodków jest miejsce na wzrost". Osoba mówiąca w wierszach zdaje sobie sprawę, że nie może wypędzić traumy ani wymusić odpornej narracji.
Zamiast tego śmiech i nadzieja trzymają się za ręce z traumą i idą razem z czytelnikiem, znajdując drogę w przyszłość, a nie zagubienie.