Nie jestem taki jak wszyscy: biopolityka, neoliberalizm i amerykańska muzyka popularna

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

I'm Not Like Everybody Else: Biopolitics, Neoliberalism, and American Popular Music

Zawartość książki:

Pomimo obecności Flaming Lips w reklamie kopiarki i muzyki Iggy'ego Popa w reklamach luksusowych rejsów wycieczkowych, Jeffrey T. Nealon argumentuje, że muzyka popularna nie została dokładnie skopiowana w amerykańskiej kapitalistycznej teraźniejszości. Współczesny neoliberalny kapitalizm w rzeczywistości znalazł centralne zastosowanie dla wartości muzyki popularnej XX wieku: bycia autentycznym, bycia własną osobą i bycia wolnym. Krótko mówiąc, nie bycie takim jak wszyscy.

Poprzez rozważenie zmiany w dominujących trybach władzy w amerykańskim XX i XXI wieku, od tego, co Michel Foucault nazywa dominującym "dyscyplinarnym" trybem władzy, do trybu "biopolitycznego", Nealon argumentuje, że tryby muzycznego "oporu" muszą zostać całkowicie przemyślane i że zaangażowanie w muzyczną autentyczność lub znaczenie - mówienie "nie" głównemu nurtowi - nie jest już przede wszystkim tym, gdzie możemy szukać muzyki, aby funkcjonować wbrew ziarnu.

To raczej w rewolucjach technologicznych, które pozwalają biopolitycznym podmiotom wykorzystywać muzykę w codziennym zestawie praktyk (słuchanie MP3 na smartfonach i iPodach, streaming i pobieranie w Internecie, muzyka w tle, która gra niemal wszędzie), można znaleźć rodzaj ambientowej lub wszechobecnej odpowiedzi na "kapitalizm uwagi", który zorganizował neoliberalizm w amerykańskiej teraźniejszości. Krótko mówiąc, Nealon inscenizuje ostateczną konfrontację między "zachowaniem prawdziwości" a "wyprzedażą".