Nie dziękuję: Czarna, kobieta i życie w strefie wolnej od męczenników

Opinie czytelników

Książka Keturah Kendrick „No Thanks: Black, Female, and Living in the Martyr-Free Zone”, oferuje mocny komentarz na temat presji, z jaką borykają się czarne kobiety w społeczeństwie, w szczególności w zakresie macierzyństwa i oczekiwań kulturowych. Poprzez serię osobistych esejów, Kendrick zapewnia szczerą eksplorację swoich wyborów, by pozostać bezdzietną i samotną, jednocześnie zachęcając kobiety do przedkładania własnych pragnień i wolności nad normy społeczne.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i oferuje wnikliwe spojrzenie na doświadczenia czarnoskórych kobiet. Czytelnicy doceniają szczerość, humor i zdolność Kendrick do rezonowania zarówno z czarnymi, jak i nie-czarnymi kobietami. Autorka czerpie z osobistych doświadczeń i badań, tworząc bogatą narrację, która potwierdza wybory kobiet, które przeciwstawiają się tradycyjnym rolom. Wielu recenzentów wyraża podziw dla wzmacniającego przesłania książki i znaczenia samoakceptacji.

Niektóre czytelniczki uznały pewne części książki za powtarzalne lub zbyt skoncentrowane na konkretnych tematach, które nie współgrały z ich własnymi doświadczeniami. Niektórzy czuli się rozczarowani, że dyskusje na temat bezdzietności nie zostały szerzej omówione w całej książce. Ponadto, pojawiły się drobne uwagi krytyczne dotyczące zawiłych zdań, które umniejszały ogólne wrażenia z lektury.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

No Thanks: Black, Female, and Living in the Martyr-Free Zone

Zawartość książki:

W ośmiu humorystycznych esejach Keturah Kendrick opisuje swoją podróż do wolności. Dzieli się historiami innych kobiet, które uwolniły się od wąskiej definicji tego, co czyni "właściwą kobietę".

Zwracając uwagę na kulturowe zastraszanie, które nakazuje kobietom zostać matkami, a także oczekiwanie, że duchowa ścieżka będzie zgodna z tradycjami poprzednich pokoleń, Kendrick wyobraża sobie świat, w którym czarne kobiety dokonują wyborów życiowych, które koncentrują się na ich potrzebach i pragnieniach. Analizuje również rosnący trend kobiet decydujących się pozostać singielkami i bada, w jaki sposób taki wybór jest przeciwieństwem tropy smutnej czarnej kobiety, która nie może znaleźć mężczyzny, który przyznałby jej nagrodę w postaci legalnego partnerstwa.

Będąc mieszanką wspomnień i krytyki kulturowej, No Thanks wykorzystuje dowcip i wnikliwość, aby namalować obraz czarnoskórej kobiety XXI wieku, która uwolniła się od tego, czym powinna być. Czarnej kobiety, która dała sobie pozwolenie na bycie kimkolwiek chce.