Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
No Want of Courage: The British Army in Flanders, 1793-1795
Historiografia kampanii z XVIII i początku XIX wieku jest zdominowana przez narracje operacyjne i biografie wyższych oficerów. Sposób, w jaki armie były obsadzane personelem, karmione i zaopatrywane medycznie, miał kluczowe znaczenie dla ich skutecznego działania w terenie, ale o wiele mniej wiadomo o tych kluczowych kwestiach. Relacje naocznych świadków podkreślają przypadki niewłaściwego zarządzania, ale ignorując to, co zwyczajne, mogą dać zniekształcony obraz rzeczywistości, podczas gdy opublikowane informacje na temat organizacji armii brytyjskiej w tym okresie ograniczają się do administracji domowej, a nie sił ekspedycyjnych za granicą. Dzięki wykorzystaniu głównie niepublikowanych źródeł, w tym rozkazów generalnych wydanych przez kwaterę główną księcia Yorku, możliwe było dostarczenie znacznych szczegółów na temat struktur niezbędnych do codziennego funkcjonowania armii podczas kampanii. Integralną częścią tego procesu byli ludzie zatrudnieni na stanowiskach sztabowych, w komisariacie i wydziale medycznym, ich przydatność, sposób mianowania i codzienne obowiązki.
Wewnętrzna organizacja jednostek bojowych armii brytyjskiej jest często uważana za coś oczywistego, ale rozpoczęcie każdej wojny w XVIII wieku nieuchronnie doprowadziło do szybkiej ekspansji i znaczących zmian w metodach rekrutacji. Wraz ze wzrostem odsetka rekrutów, spójność jednostki i doświadczenie spadły zarówno wśród oficerów, jak i mężczyzn, wpływając na dyscyplinę, zdolność operacyjną i zdrowie; wszystkie czynniki, które są zwykle pomijane w standardowych narracjach kampanii. Kluczowym elementem oddziałów walczących we Flandrii były jednostki ordynansowe, obejmujące artylerię i inżynierów, które są tak często zaniedbywane, ale mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia wsparcia ogniowego i wiedzy technicznej. Podobnie zapomina się o znacznej liczbie kobiet i dzieci, które oficjalnie towarzyszyły siłom w terenie, z których wszystkie podlegały dyscyplinie wojskowej i otrzymywały utrzymanie od armii. Ich liczba, role, jakie pełnili i ich doświadczenia we Flandrii zostały szczegółowo omówione.
Podstawą całej struktury administracyjnej armii podczas kampanii były jej relacje z odpowiednimi organizacjami w kraju. Wydajność w terenie była w dużej mierze zależna od skuteczności relacji roboczych po obu stronach. Struktury ewoluowały przez cały XVIII wiek, stając się stopniowo coraz bardziej sformalizowane wraz ze zwiększoną definicją obowiązków wykonywanych w każdej roli, proces ten miał trwać aż do klęski Napoleona w 1815 roku. Kampania we Flandrii stanowiła kluczowy punkt w tym procesie ewolucji na początku wojen francuskich.