Nicnierobienie nie jest już opcją: Podróż jednej kobiety do codziennego antyrasizmu

Opinie czytelników

Recenzje książki Jenny Booth Potter, koncentrującej się na jej podróży do antyrasizmu jako białej kobiety, odzwierciedlają duże uznanie dla jej wrażliwej opowieści, praktycznych wskazówek i motywującego tonu. Czytelnicy uważają książkę za inspirującą i potwierdzającą, dostarczającą niezbędnych narzędzi dla białych osób pragnących zaangażować się w znaczącą pracę antyrasistowską. Wiele osób podkreśla jej przystępność i sposób, w jaki zachęca do refleksji nad osobistymi działaniami związanymi z rasizmem.

Książka jest chwalona za wciągającą i przystępną fabułę, praktyczne porady dotyczące angażowania się w antyrasizm oraz zachęcający ton, który inspiruje czytelników do działania. Zawiera osobiste anegdoty, które rezonują z czytelnikami i służą jako pomocny przewodnik do zrozumienia i rozpoznania subtelnego rasizmu. Wielu recenzentów docenia szczerość Jenny na temat jej własnych niedociągnięć, dzięki czemu książka jest zarówno osobista, jak i przystępna.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za mniej przydatną, jeśli mają inne doświadczenia lub nie identyfikują się z perspektywą białej kobiety. Kilku recenzentów zauważyło, że choć książka jest wartościowa, to kładzie nacisk na znaczenie słuchania głosów Czarnych i dzielenia się z nimi przestrzenią w podróży przeciwko rasizmowi.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Doing Nothing Is No Longer an Option: One Woman's Journey Into Everyday Antiracism

Zawartość książki:

Podczas jazdy autobusem z grupą innych studentów, Jenny Booth Potter doszła do wniosku, że jej życie się zmieniło.

Zdecydowała, że rasizm we wszystkich jego formach - w polityce i systemach, w organizacjach i kościołach, w sąsiedztwie i rodzinach - nie może być dłużej tolerowany. I chociaż Jenny nie wiedziała, co zrobić z rasizmem, była pewna jednej rzeczy: bezczynność nie jest już opcją.

Deklaracja, którą Jenny złożyła swoim rówieśnikom, była czymś więcej niż siedmioma słowami wypowiedzianymi w autobusie. Była to przysięga, zobowiązanie na całe życie do poszukiwania sprawiedliwości rasowej. Ze szczerością i pokorą Jenny dzieli się swoją bardzo niedoskonałą, ale nieustępliwą podróżą, podczas której wzrastała w świadomości rasizmu, liczyła się z własnym białym przywilejem i uczyła się, jak być rzecznikiem antyrasizmu wraz ze swoją młodą rodziną.

Jeśli jesteś podobny do Jenny w tym autobusie - przytłoczony ogromem rasizmu i zmuszony do zrobienia czegoś, ale niepewny, czy rzeczywiście możesz coś zmienić - to ta książka jest dla Ciebie. Dołącz do Jenny i przekonaj się, jak wygląda codzienny antyrasizm.