Nicholas Winton i uratowane pokolenie: Uratuj jedno życie, uratuj świat

Opinie czytelników

Książka opowiada inspirującą historię Nicholasa Wintona, człowieka, który uratował 669 żydowskich dzieci przed nazistami podczas II wojny światowej. Podkreśla jego bezinteresowność i znaczący wpływ jego działań, zapewniając jednocześnie osobistą i historyczną perspektywę tego mniej znanego bohatera.

Wciągająca i wzruszająca historia, dobrze zbadana, podkreślająca bezinteresowność i bohaterstwo, inspirująca, informująca o historii II wojny światowej i Holokaustu, zawierająca relacje z pierwszej ręki i poruszające wspomnienia.

Niezgrabna organizacja, nierówne pisanie z powodu wielu autorów, niektórzy czytelnicy uważali, że pierwsza połowa jest powolna i mniej wciągająca, a niektórzy uważali, że mogłaby być lepsza bez niektórych współczesnych notatek.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nicholas Winton and the Rescued Generation: Save One Life, Save the World

Zawartość książki:

Kiedy Nicholas Winton spotkał się z przyjacielem w Pradze w grudniu 1938 roku, był zszokowany trudną sytuacją tysięcy uchodźców i obywateli Czech, którzy desperacko próbowali uciec przed nacierającą armią niemiecką. Powstała brytyjska organizacja pomagająca dorosłym, ale kto uratowałby dzieci? Winton czuł, że nie może odejść.

Założył prowizoryczne biuro i w ciągu zaledwie trzech tygodni przeprowadził wywiady z tysiącami zrozpaczonych rodziców, którzy mieli odwagę rozstać się ze swoimi dziećmi i wysłać je same do Anglii. Uzbrojony w ich dane i zdjęcia, wrócił do Londynu, by przekonać Ministerstwo Spraw Wewnętrznych o pilności sytuacji. Wiedział, że pracuje wbrew czasowi.

Jego najwyższe wysiłki zaowocowały ośmioma pociągami, które przywiozły do Londynu 669 dzieci, głównie żydowskich.

Przez pół wieku dzieci te, obecnie rozproszone i po siedemdziesiątce, nie wiedziały o osobie, której zawdzięczały życie. Dla Wintona była to tylko praca.

Nawet jego żona nie wiedziała nic o tym, co jest niewątpliwie jego największym osiągnięciem, aż do 1988 roku, kiedy sprzątając strych natknęła się na dokumentację związaną z tym epizodem. Od tego momentu życie Wintona już nigdy nie było takie samo. Winton przez całe życie był niezwykłym humanitarystą.

Po wojnie, chcąc zaangażować się w rehabilitację europejskich uchodźców, pracował dla organizacji międzynarodowych. Przeszedł na wcześniejszą emeryturę, osiadł w Maidenhead i poświęcił się działalności charytatywnej, za którą został uhonorowany tytułem MBE w 1983 roku. W 1991 r.

przyznano mu wolność miasta Pragi, a w 1999 r. podczas uroczystej ceremonii w Zamku na Hradczanach prezydent Havel odznaczył go Orderem Tomasa Garrigue Masaryka.

Film dokumentalny Nicolasa Wintona (Power of Good) zdobył w 2002 roku Międzynarodową Nagrodę Emmy w kategorii telewizyjnego filmu dokumentalnego.