Nić, która biegnie tak prawdziwie

Opinie czytelników

Wspomnienia Jesse Stuarta, „The Thread That Runs So True”, opowiadają o jego doświadczeniach jako nauczyciela w wiejskim Kentucky na początku XX wieku. Książka jest zarówno inspirująca, jak i zabawna, pełna humorystycznych i przejmujących historii, które podkreślają wyzwania i triumfy edukacji w minionej epoce. Czytelnicy doceniają pasję autora do nauczania, a także jego innowacyjne podejście do angażowania uczniów.

Wspomnienia są ciekawie napisane, często humorystyczne i emocjonalnie rezonujące. Zawiera wnikliwe opisy edukacji i życia na wsi na początku XX wieku, inspirując zarówno obecnych, jak i przyszłych nauczycieli. Wielu czytelników uznało, że opowieść jest wciągająca, z powiązanymi i uroczymi anegdotami, co czyni ją zalecaną lekturą dla nauczycieli i wszystkich zainteresowanych edukacją.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książka miała słaby początek, potencjalnie wpływając na ich początkowe zaangażowanie. Kilku krytyków zauważyło, że styl pisania Stuarta może nie spełniać oczekiwań literackich wszystkich, a także wspomniano o przestarzałych praktykach, które mogą nie być zgodne z nowoczesnymi standardami edukacyjnymi.

(na podstawie 59 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Thread That Runs So True

Zawartość książki:

Po raz pierwszy opublikowana w 1949 roku, klasyczna już osobista relacja Jessego Stuarta z jego dwudziestoletniej pracy nauczyciela w górskim regionie Kentucky oczarowała i zainspirowała pokolenia uczniów i nauczycieli. Z elokwencją i dowcipem Stuart śledzi swoją dwudziestoletnią karierę w edukacji, która rozpoczęła się, gdy miał zaledwie siedemnaście lat, od nauczania klas od pierwszej do ósmej w jednopokojowej szkole.

Wkrótce Stuart znalazł się na ścieżce, która uczyniła go dyrektorem, a ostatecznie kuratorem szkół miejskich i powiatowych. Droga ta nie była jednak gładka, a Stuart musiał stawić czoła wielu wyzwaniom, od uczniów, którzy byli znacznie starsi - i więksi - od niego, po mających dobre intencje, ale nieufnych rodziców, niechętnych do współpracy administratorów i, co najbardziej zniechęcające, jego własny strach przed porażką.

Przez to wszystko Stuart nigdy nie stracił wiary w siłę edukacji. Wdzięczna oda do tego, co uważał za najwspanialszy zawód, jaki istnieje, Jesse Stuart's The Thread That Runs So True jest ponadczasowym dowodem na to, że „dobre nauczanie jest wieczne, a nauczyciel jest nieśmiertelny”.