Ocena:

Książka otrzymała przytłaczająco pozytywne recenzje za wciągającą fabułę i rozwój postaci. Czytelnicy chwalili zdolność autora do utrzymywania ich w napięciu i emocjonalnej głębi, która rozwija się w trakcie narracji. Wieloperspektywiczna narracja i mocny styl pisania zostały podkreślone jako kluczowe mocne strony, co skłoniło wielu do uznania tego debiutanckiego dzieła autora za wyjątkowe.
Zalety:⬤ Trzyma czytelników w napięciu do samego końca
⬤ niesamowity rozwój postaci
⬤ emocjonalna podróż
⬤ dobrze zorganizowana z wieloperspektywiczną fabułą
⬤ trzymający w napięciu i ekscytujący styl pisania
⬤ brak nudnych momentów
⬤ nie dało się odłożyć
⬤ czytelnicy czekają na więcej od autora.
W niektórych recenzjach nie wspomniano wprost o wadach, ale można wywnioskować, że pragnienie większej ilości treści od autora sugeruje, że czytelnik może odczuwać tęsknotę po zakończeniu książki.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
Życie Owena Walsha układa się zaskakująco dobrze. Jako początkujący dziennikarz najpopularniejszej i najpoczytniejszej gazety internetowej, Owen szybko zyskał sławę dzięki swojej nowej serii artykułów Newsworthy, w której relacjonuje tajemnicze zgony mężczyzn, którzy zmarli w kwiecie wieku.
Jego popularność, wraz z wolnością pisania historii, które uważa za ważne, są spełnieniem marzeń. Jedyną rzeczą stojącą na drodze Owena jest jego młodsza siostra, Cara, która upiera się, by trzymać go przy tajemnicach i bólu z przeszłości, w tym przy zagadkowej śmierci ich średniego brata. Oboje spotykają się po latach rozłąki i serii morderstw, a każde z nich wierzy, że drugiemu nie można ufać.
Jej determinacja, by skłonić go do rozmowy i rozwikłania tajemnic ich dzieciństwa, prowadzi Carę na nieoczekiwaną ścieżkę, bardziej przerażającą niż kiedykolwiek sobie wyobrażała. Ona desperacko pragnie odkryć sekrety skrywane przez niego przez te wszystkie lata, ale on chce tylko, aby zniknęła z jego życia.
Gdy rodzeństwo poszukuje prawdy, stąpa po linii niebezpiecznie bliskiej całkowitego zniszczenia. Wkrótce staje się jasne dla Owena, że oboje są częścią tej samej historii, która w ten czy inny sposób dobiegnie końca, prowadząc go do pytania: „Czy pisarze tworzą historie, które odzwierciedlają rzeczywistość, czy też historie, które piszą, tworzą rzeczywistość?”.
„.