Nervous Fictions: Literary Form and the Enlightenment Origins of Neuroscience
Pod koniec XVII wieku zespołowi naukowców udało się po raz pierwszy uwolnić miękkie tkanki mózgu i nerwy z twardej obudowy czaszki. W ten sposób nie tylko zapoczątkowali nowoczesną neuronaukę, a wraz z nią obietnicę poznania umysłu poprzez empiryczne badanie mózgu; uwolnili także wiele pytań, problemów, paradoksów i - co najdziwniejsze - form literackich, które są z nami do dziś.
Nervous Fictions.
Jest to pierwszy opis wczesnej neuronauki i osobliwych form literackich, które ona wytworzyła. Podważając podział między nauką i literaturą, filozofią i fikcją, Jess Keiser zwraca uwagę na charakterystyczny, ale jak dotąd niedoceniany, sposób pisania widoczny w wielu tekstach z końca XVII i XVIII wieku: nerwową fikcję. Widoczne nie tylko w pracach naukowych, ale także w poezji (Barker, Blackmore, Thomson), narracji (Sterne, Smollett, "it-narratives"), filozofii (Hobbes, Cavendish, Locke), satyrze (Swift, Pope, Arbuthnot) i medycynie (Mandeville, Boswell), fikcje nerwowe analizują mózg za pomocą metafory, personifikacji i innych przenośni. Fikcje nerwowe przedstawiają centralny problem oświecenia: starcie między umysłem a ciałem, między naszym introspekcyjnym poczuciem siebie jako istot obdarzonych myślącymi, odczuwającymi, wierzącymi, pragnącymi umysłami a naukowym badaniem naszych mózgów jako po prostu złożonych systemów fizycznych.