The Neo-Aramaic Oral Heritage of the Jews of Zakho
W 1951 r. odosobniona neoaramejskojęzyczna społeczność żydowska Zakho zbiorowo wyemigrowała do Izraela. Przywiozła ze sobą swój unikalny język, kulturę i zwyczaje, z których wiele przypominało te z klasycznej literatury rabinicznej. Na przykład, podobnie jak inni w Kurdystanie, Żydzi z Zakho zachowali żywą tradycję tworzenia i wykonywania pieśni opartych na upiększaniu biblijnych historii tradycjami Aggady.
Pomimo niedawnego wzrostu zainteresowania naukowców społecznościami neoaramejskimi, badania do tej pory koncentrowały się niemal wyłącznie na analizie językowej ich krytycznie zagrożonych dialektów i niewiele uwagi poświęcono socjologicznej, historycznej i literackiej analizie dorobku kulturowego różnorodnych i odizolowanych społeczności neoaramejskich Kurdystanu. W tej innowacyjnej książce Oz Aloni stara się przywrócić tę równowagę.
Aloni skupia się na trzech gatunkach ustnego dziedzictwa społeczności Zakho: przysłowiu, wzbogaconej narracji biblijnej i opowieści ludowej. Każdy rozdział opiera się na badaniach terenowych przeprowadzonych przez autorów wśród członków społeczności Zakho mieszkających obecnie w Jerozolimie. Analizuje przysłowie w jego performatywnym kontekście, przeredagowaną biblijną narrację epicką o Rut, Naomi i królu Dawidzie oraz bajkę ludową z niezwykłym tematem magicznej transformacji płci. Wnikliwie analizując te przykłady za pomocą analiz zaczerpniętych z różnych dziedzin konceptualnych, Aloni odnosi sukces w swojej misji, aby postawić użytkowników języka i ich kulturę na równi z ich mową.
