Nazywanie naszych grzechów: Jak rozpoznanie siedmiu śmiertelnych wad może odnowić sakrament pojednania

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 11 głosach.

Oryginalny tytuł:

Naming Our Sins: How Recognizing the Seven Deadly Vices Can Renew the Sacrament of Reconciliation

Zawartość książki:

Czego potrzeba, aby odnowić naszą zdolność do nazywania grzechów w znaczący i trafny sposób? Nazywanie grzechów jest szczególnie ważnym zadaniem dla katolickiej teologii moralnej, ale często popada w paradygmat prostego łamania zasad. Podczas gdy prawa i przykazania są niezbędne, powszechne wezwanie Soboru Watykańskiego II do świętości i odrodzenie etyki cnót wymagają pójścia dalej. Jednak po części dlatego, że teologami moralnymi są dziś ludzie świeccy, a nie księża, nie kładzie się nacisku na wyznanie grzechów. Współczesne kwestie, takie jak ubóstwo, rasizm i aborcja, są zwykle w jakiś sposób powiązane z pytaniami o grzech, ale są oderwane od idei nazywania konkretnych grzechów w sakramencie pokuty. Świeccy teologowie moralni podnoszą te kwestie w sposób, który jasno pokazuje ich implikacje dla parafialnego komitetu sprawiedliwości społecznej (lub kabiny wyborczej), ale nie ich implikacje dla nazywania grzechów w sakramencie pojednania. Naming Our Sins proponuje ponowne nawiązanie tego połączenia: zadanie teologa moralnego polegające na pomaganiu ludziom w nazywaniu poszczególnych grzechów musi zostać przywrócone, choć w sposób odmienny od dominujących pojęć sprzed Soboru Watykańskiego II.

W tym tomie redaktorzy Jana Bennett i David Cloutier gromadzą jednych z najlepszych teologów moralnych obecnego pokolenia, aby zastanowić się nad klasyczną tradycją wad. Kluczowe dla chrześcijańskiego rozumienia grzechu jest uznanie, że (a) ponosimy przynajmniej pewną odpowiedzialność za zranienia oraz (b) Bóg chce, abyśmy uczestniczyli w procesie uzdrowienia i nawrócenia. Ani sam grzech, ani uzdrowienie nie pochodzą po prostu skądinąd.

Zadanie nazywania grzechów angażuje nas jako dojrzałych, rozwijających się uczniów.

Każdy rozdział poświęcony jest innej klasycznej wadzie, opisując ją, badając jej wymiary we współczesnym doświadczeniu i prowadząc czytelnika do nazwania konkretnych grzechów, które wynikają z tej wady. W końcowych rozdziałach księża katoliccy badają dwa podstawowe wymiary sakramentu pokuty: liturgiczny i wspólnotowy. recenzja poprzedniego wydania lub tomu.