Nazism, the Jews and American Zionism, 1933-1948
Aaron Berman w umiarkowany i wyważony sposób podchodzi do jednej z najbardziej emocjonalnych kwestii w historiografii amerykańskich Żydów, a mianowicie reakcji amerykańskich Żydów na nazizm i eksterminację europejskiego żydostwa. Amerykańscy Żydzi niezwykle licznie przyłączyli się do syjonistycznej krucjaty mającej na celu utworzenie żydowskiego państwa, które ostatecznie położyłoby kres problemowi żydowskiej bezdomności, która ich zdaniem była podstawową przyczyną nie tylko Holokaustu, ale i całego antysemityzmu. Choć amerykańscy syjoniści mogli słusznie przypisywać sobie zasługi za pomyślne ustanowienie Izraela w 1948 roku, triumf ten nie odbył się bez kosztów. Ich nacisk na włączenie żądania żydowskiej państwowości do każdej propozycji pomocy europejskim Żydom upolitycznił kwestię ratowania i uniemożliwił apelowanie o amerykańską pomoc z czysto humanitarnych pobudek.
Reakcja amerykańskich syjonistów na nazizm ukształtowała również polityczne zamieszanie na Bliskim Wschodzie, które nastąpiło po powstaniu Izraela. Zaniepokojeni przede wszystkim zapewnieniem domu dla żydowskich uchodźców i obawiający się brytyjskiej zdrady, syjoniści nie mogli zrozumieć arabskich protestów w obronie własnych interesów narodowych. Zamiast tego odpowiedzieli na arabską rewoltę siłą zbrojną i starali się zapewnić sobie prawo do Palestyny. Syjoniści zaczęli łączyć Arabów z nazistowskimi i brytyjskimi siłami, które sprzeciwiały się ustanowieniu państwa żydowskiego. W myśleniu amerykańskich syjonistów Arabowie stopniowo przekształcali się z ludu, z którym należało zawrzeć porozumienie, w śmiertelnego wroga, którego należało pokonać.
Aaron Berman nie przeprasza za amerykańskich Żydów, ale raczej stara się zrozumieć ograniczenia, w ramach których działali i jakie możliwości - jeśli w ogóle - mieli, aby zareagować na Hitlera. Przeglądając najnowsze badania i odpowiadając na zarzuty wobec amerykańskiego żydostwa, argumenty Bermana są uzasadnione i rozsądne.
