Ocena:
Książka oferuje wnikliwą i szczegółową eksplorację tradycyjnych praktyk rolniczych w Oaxaca, szczególnie wśród kultur Zapoteków i Mixteków. Jest chwalona za dokładne badania i praktyczne spostrzeżenia, dzięki czemu jest cenna dla każdego zainteresowanego rdzennymi kulturami i metodami rolniczymi. Jednak akademicki ton może być wyzwaniem dla zwykłych czytelników, a niektóre informacje są powtarzane zbyt często.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca
⬤ dokładne opisy kultury i gospodarki związanej z uprawą żywności
⬤ cenne źródło do badań
⬤ zapewnia głęboki wgląd w rdzenne perspektywy i praktyki
⬤ otrzymane w nieskazitelnym stanie.
Akademicki ton może być trudny dla niewyspecjalizowanych czytelników; częste powtarzanie pewnych faktów sprawia, że wydaje się to zbędne.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Zapotec Science: Farming and Food in the Northern Sierra of Oaxaca
Zwycięzca, Julian Steward Award, Sekcja Antropologii i Środowiska, Amerykańskie Stowarzyszenie Antropologiczne, 2003.
Zapoteccy rolnicy w północnej części stanu Oaxaca w Meksyku odnoszą sukcesy w dostarczaniu swoim rodzinom obfitej, pożywnej żywności w ekologicznie zrównoważony sposób, chociaż założenia, które kierują ich praktykami rolniczymi, zostałyby uznane za błędne według standardów większości agronomów i botaników w Stanach Zjednoczonych i Europie. W tej książce Roberto Gonzalez przekonująco argumentuje, że w rzeczywistości zapoteckie teorie i praktyki rolnicze i żywieniowe stanowią ważną lokalną naukę, która od XVI wieku ma wzajemnie korzystne relacje z europejskimi i amerykańskimi systemami rolnictwa i żywności.
Gonzalez opiera swoją analizę na bezpośredniej obserwacji gospodarstw i pól zapoteckiej wioski. Wykorzystując etnograficzne podejście do badań terenowych, jest w stanie opisać i przeanalizować bogate znaczenia, jakie rodziny campesino przywiązują do swoich upraw, ziemi i zwierząt. Gonzalez dokonuje również przeglądu historii uprawy kukurydzy, trzciny cukrowej i kawy w regionie Zapoteków, aby pokazać, w jaki sposób rolnicy campesino inteligentnie i naukowo dostosowywali swoje praktyki rolnicze do lokalnych warunków na przestrzeni wieków. Umieszczając swoje etnograficzne badanie społeczności Talea de Castro w perspektywie historycznych systemów światowych, umiejętnie waży również lokalny wpływ krajowych i globalnych prądów, począwszy od hiszpańskiego kolonializmu, przez rewolucję meksykańską z 1910 r., aż po NAFTA. Jednocześnie pokazuje, jak na przełomie XXI i XXI wieku zrównoważone praktyki "tradycyjnego" rolnictwa na własne potrzeby zaczynają zastępować nieudane, niezrównoważone techniki nowoczesnego rolnictwa przemysłowego w niektórych częściach Stanów Zjednoczonych i Europy.
