Racial Science and Human Diversity in Colonial Indonesia
Indonezja jest domem dla różnych ludów, które różnią się od siebie pod względem wyglądu fizycznego, a także praktyk społecznych i kulturowych. Sposób, w jaki te kwestie są rozumiane, jest częściowo zakorzeniony w ideach opracowanych przez naukowców zajmujących się rasami, pracujących w Indiach Holenderskich od końca XIX wieku, którzy próbowali opracować systematyczne sposoby definiowania i identyfikowania odrębnych ras.
Ich praca pomogła rozpowszechnić ideę, że rasa ma podstawy naukowe w antropometrii i kraniologii i ma kluczowe znaczenie dla tożsamości ludzi, ale ich spotkania na archipelagu również podważyły ich poglądy na temat rasy. W tej nowej monografii Fenneke Sysling opiera się na opublikowanych pracach i prywatnych dokumentach, aby opisać sposób, w jaki holenderscy naukowcy zajmujący się rasą próbowali nadać sens ludzkiej różnorodności na archipelagu indonezyjskim. Twierdzi, że tworzenie wiedzy rasowej nie może być wyjaśnione wyłącznie w kategoriach wewnętrznego europejskiego rozwoju intelektualnego.
To właśnie "w terenie" idee dotyczące rasy były tworzone i odrzucane za pomocą zestawu strategii wiedzy, które nie zawsze dobrze się ze sobą łączyły. Sysling opisuje, w jaki sposób czaszki były montowane w infrastrukturze kolonialnej, jak opierano się sesjom pomiarowym, jaką rolę odgrywała fotografia i odlewy gipsowe w nauce o rasach oraz pokazuje, w jaki sposób te aspekty nauki w praktyce były uwikłane w holenderskie imperium kolonialne.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)