Nauka o dobrym samopoczuciu: Dzieła zebrane Eda Dienera

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Science of Well-Being: The Collected Works of Ed Diener

Zawartość książki:

Główne pytania teoretyczne Teorie dotyczące subiektywnego dobrostanu rozwinęły się w ciągu ostatnich kilku dekad, ale były rozwijane tylko powoli, ponieważ zebrano odpowiednie dane do ich przetestowania. Możemy scharakteryzować teorie opisujące szczęście w kilku wymiarach.

Pierwszym wymiarem jest to, czy teoria umieszcza lokalizację szczęścia w warunkach zewnętrznych, takich jak dochód i status, jak robi to wiele teorii socjologicznych, czy w postawach i temperamencie jednostki, jak robi to wiele teorii psychologicznych. Niektórzy utrzymują, że ludzie dostosowują się do wszystkich okoliczności w czasie, więc tylko indywidualna osobowość ma znaczenie dla tworzenia szczęścia, podczas gdy inni uważają, że czynniki ekonomiczne i inne czynniki społeczne stanowią dominującą siłę w tworzeniu dobrego samopoczucia. W moich pismach znajduje się mieszanka zarówno czynników wewnętrznych, jak i zewnętrznych, które wpływają na dobrostan.

Drugim wymiarem charakteryzującym badania nad dobrostanem jest kwestia tego, czy czynniki wpływające na dobrostan są względne czy bezwzględne. To znaczy, czy istnieją standardy używane przez ludzi w każdym czasie i miejscu do oceny swojego życia i reagowania na wydarzenia? Czy też standardy zależą od tego, co posiadają inni ludzie, od oczekiwań i poziomów adaptacji opartych na okolicznościach z przeszłości? Ponownie, istnieją dowody potwierdzające rolę zarówno uniwersalnych, jak i względnych standardów.

Ludzie na całym świecie są prawdopodobnie pod wpływem wspólnych czynników, takich jak przyjaźń kontra samotność, ale nawet te uniwersalne wpływy na szczęście są prawdopodobnie w pewnym stopniu porównywane w zależności od tego, do czego dana osoba jest przyzwyczajona i co mają inni. Jednak niektóre czynniki mogą być znacznie bardziej porównywalne niż inne, jak opisali Hsee, Yang, Li i Shen (w prasie).