Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka stanowi kontynuację badań Inglisa nad zjawiskami paranormalnymi od końca pierwszej wojny światowej do wybuchu drugiej wojny światowej. Zagłębia się w wydarzenia i postacie tamtych czasów, w tym media i naukowców, oferując jednocześnie krytyczną analizę zarówno zwolenników, jak i sceptyków zjawisk paranormalnych.
Zalety:⬤ Fascynująca eksploracja z kontekstem historycznym
⬤ mistrzowska krytyka zarówno badaczy, jak i sceptyków
⬤ niezbędna do zrozumienia ewolucji badań paranormalnych.
Wady:Niektóre sekcje mogą stać się nużące; autor ostatecznie ujawnia stronniczość, opowiadając się po jednej ze stron.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Science and Parascience: A History of the Paranormal 1914-1939
Zawartość książki:
Science and Parascience to historia badań nad zjawiskami parapsychicznymi w latach 1914-1939. Jest to kontynuacja książki Natural and Supernatural: A History of the Paranormal from the Earliest Times to 1914. Książka ta bada zjawiska mediumizmu, spontaniczne przypadki i badania eksperymentalne podczas I wojny światowej i okresu powojennego w Wielkiej Brytanii, USA i na kontynencie europejskim.
Wraz z wybitnym fizykiem Sir Oliverem Lodge'em, który intensywnie badał ten temat na początku XX wieku, Inglis stwierdza, że dowody są przytłaczające, stwierdzając: "Akceptuję dowody na zjawiska paranormalne dokładnie na tej samej podstawie, na jakiej akceptuję dowody na, powiedzmy, meteoryty lub błyskawice, które kiedyś należały do kategorii nadprzyrodzonych, ale zostały z niej usunięte, ponieważ ilość dowodów na nie i jakość źródeł uniemożliwiły dalszy sceptycyzm".
Rozdział Postscriptum zajmuje się brakiem akceptacji, a podsumowując, Inglis pisze: "Badania psychologiczne obrały zły kierunek, szukając uznania akademickiego, jeśli oznaczało to utratę kontaktu z opinią publiczną; zrozumiały, ale katastrofalny błąd strategii, który zniweczył wiele cennych badań podjętych w okresie międzywojennym i niesprawiedliwie zniszczył reputację niektórych z najbardziej oddanych badaczy. Jeśli nie zrobiłem nic innego, mam nadzieję, że zrobiłem coś, by ich zrehabilitować, przynajmniej w oczach ich następców".
