Teaching Early Modern English Prose
Aby w pełni zrozumieć literaturę i historię wczesnonowożytnej Anglii, uczniowie muszą studiować prozę tego okresu. Mając na celu uczynienie prozy wczesnonowożytnej bardziej widoczną dla nauczycieli, niniejszy tom traktuje prozę jako gatunek, który wymaga tyle samo analizy i uwagi, co dramat i poezja tamtych czasów.
Zebrane tu eseje rozważają szerokie kwestie kulturowe poruszane przez prozę i badają styl prozy, pokazując nauczycielom, jak doskonalić umiejętności pisania uczniów w tym procesie. Zauważając, że włączenie prozy renesansowej do antologii ułatwia obecnie nauczanie tekstów omawianych w tym tomie, we wstępie rozważono praktyczne i historyczne powody, dla których proza była nauczana rzadziej niż poezja i dramat. Eseje zwracają uwagę na zakres prozy i różnorodność definicji, które zostały opracowane w celu jej opisania.
W części 1 autorzy nakreślają ogólne kwestie dotyczące wczesnonowożytnej prozy, przyglądając się retoryce i pisaniu pamfletów oraz pytając, jak sklasyfikować literaturę faktu. Eseje w części drugiej omawiają poszczególne gatunki, takie jak kazania, martyrologie, autobiografie i pisma kwakrów.
Trzecia część analizuje konkretne dzieła prozatorskie, w tym prace naukowe Francisa Bacona, prozę Richarda Hookera i transkrypcje przemówień królowej Elżbiety I. Ostatnia część, "Crossings and Pairings", analizuje sposoby wykorzystania prozy w nauczaniu wczesnonowożytnych postaw wobec kwestii takich jak edukacja, imperializm i tłumaczenie Biblii.