Nauczanie i uczenie się w kontekście. Dlaczego reformy pedagogiczne zawodzą w Afryce Subsaharyjskiej

Opinie czytelników

Książka jest wysoce zalecana dla zachodnich edukatorów i pracowników rozwoju zaangażowanych w reformę edukacji w Afryce Subsaharyjskiej. Przedstawia potężny argument na temat wartości osadzonych w różnych podejściach pedagogicznych i krytykuje narzucanie zachodnich metodologii w różnych kontekstach kulturowych.

Wysoce pouczająca i prowokująca do myślenia, podważa pojęcie zachodniej wyższości edukacyjnej i promuje zrozumienie społeczno-kulturowych wpływów na pedagogikę. Argumenty autora są dobrze opracowane i poparte perspektywami historycznymi.

Perspektywa książki może być uważana za kontrowersyjną lub stanowiącą wyzwanie dla tych, którzy zdecydowanie opowiadają się za zachodnimi metodami edukacyjnymi. Niektórzy mogą uznać argument przeciwko edukacji skoncentrowanej na uczniu jako imperializmowi kulturowemu za zbyt sztywny lub lekceważący potencjalne korzyści.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Teaching and Learning in Context. Why Pedagogical Reforms Fail in Sub-Saharan Africa

Zawartość książki:

Od lat 90. ubiegłego wieku w Afryce Subsaharyjskiej podejmowano bezprecedensowe próby zreformowania praktyk stosowanych przez nauczycieli i uczniów w klasach, przy czym pedagogika skoncentrowana na uczniu była uważana za skuteczne antidotum na dominację praktyk dydaktycznych skoncentrowanych na nauczycielu.

Próby reform były podejmowane na całym kontynencie. W rzeczywistości pedagogika skoncentrowana na uczniu została opisana jako jedna z najbardziej rozpowszechnionych idei edukacyjnych we współczesnej Afryce Subsaharyjskiej i nie tylko. Badania wykazały, że główne próby zakończyły się niepowodzeniem głównie dlatego, że nauczyciele nie byli w stanie zaadoptować innowacji instruktażowych do problemów technicznych.

Niepowodzenie to jest również związane z brakiem zasobów i słabymi programami szkolenia nauczycieli, które prowadzą między innymi do niskiej jakości nauczycieli. Niniejsza książka próbuje wyjaśnić, dlaczego zmiany pedagogiczne nie nastąpiły pomimo dużej ilości energii i zasobów, które zostały zaangażowane w takie reformy.

Książka zabiera nas również do wnętrza tego, co autor nazywa "społeczno-kulturowym światem afrykańskich klas", aby pomóc nam zrozumieć powody, dla których nauczyciele dominują w życiu klasowym i polegają nieproporcjonalnie na dydaktycznych metodach nauczania. Jego analizy koncepcyjne wychwytują to, co najlepsze zarówno z socjologii, jak i antropologii edukacji w kontekście ubóstwa, a także polityki edukacyjnej.

Książka konkluduje, że podejście społeczno-kulturowe powinno być podstawą do rozwijania rodzimej pedagogiki reagującej kulturowo, choć może ona okazać się w jakikolwiek sposób zbliżona do konstruktywistycznej pedagogiki skoncentrowanej na uczniu.