Naturalizing Inequality: Water, Race, and Biopolitics in South Africa
Ponad dwadzieścia pięć lat po zakończeniu apartheidu dostęp do wody pozostaje uderzającym przypomnieniem nierówności rasowych w Republice Południowej Afryki. Ta książka przekonująco dowodzi, że w okresie po apartheidzie nierówność była nie tylko stale reprodukowana, ale także legitymizowana.
Michela Marcatelli odkrywa ten paradoks nierówności poprzez etnografię wody w wiejskim regionie kraju. Płaskowyż Waterberg to przestrzeń, w której rolnictwo, ochrona i wydobycie współistnieją i przecinają się. Marcatelli bada powiązania między neoliberalizmem, rasą i środowiskiem, pokazując, że rasistowskie stosunki własności wokół wody i ziemi są nadal uznawane i chronione przez państwo po apartheidzie w celu utrzymania zielonego wzrostu. Argumentuje, że rząd przedstawia wzrost jako najlepsze, jeśli nie jedyne, rozwiązanie nierówności. Podczas gdy biali właściciele ziemscy utrzymują dostęp do wody, czarnoskórzy byli robotnicy rolni są ponownie wywłaszczani z tego niezbędnego do życia zasobu.
Jeśli obietnica wzrostu służy normalizacji nierówności, wezwanie do ratowania przyrody skutkuje jeszcze większą jej naturalizacją.