Nature: An English Literary Heritage
Co może oznaczać badanie idei natury w naszym angielskim dziedzictwie literackim? Stawiając to pytanie, niniejszy tom zaprasza nas zarówno do odkrycia różnorodnych sposobów patrzenia na główny topos utrzymujący się w literaturze angielskiej, jak i do zapytania, co rozumiemy przez samą naturę w tym kontekście. Wychodząc od założenia, że natura odzwierciedla nasze emocjonalne potrzeby i przekonania, a także zapewnia nam materialne pożywienie, autor bada zdumiewającą różnorodność tematów zgrupowanych pod sztandarem "pisania o naturze". Niektóre rozdziały rozważają szerokie rozróżnienie natury doświadczanej jako czas i śmiertelność dla istot ludzkich oraz natury postrzeganej jako "tam" w lokalnym lub większym środowisku.
Inne pokazują, jak natura jest zawłaszczana w erotycznych pastoralnych tekstach elżbietańskich sonetów, jak koncepcja "naturalnej" rodziny leży u podstaw tragedii Króla Leara i jak definicje tego, co naturalne, są wykorzystywane do potwierdzania panowania nad kobietami i zwierzętami, a także samą ziemią.
Literackie dziedzictwo natury jest tutaj postrzegane jako polifonia głosów na przestrzeni wieków, w której angielskie teksty wpływają i są pod wpływem ich kontynentalnych i północnoamerykańskich kolegów-artystów. Kolonialne zainteresowania elżbietańskiego Sir Waltera Ralegha są ponownie analizowane w pismach amerykańskiego dziewiętnastowiecznego obrońcy przyrody Davida Henry'ego Thoreau. Rozmyślania siedemnastowiecznego lekarza z Norfolk, Sir Thomasa Browne'a, rozpoczynają i kończą medytacje W. G. Sebalda na temat jego dwudziestowiecznej pielgrzymki po Wschodniej Anglii w The Rings of Saturn. Nowy gatunek science fiction Mary Shelley zostaje wywrócony do góry nogami w Cosmicomics Italo Calvino. Ted Hughes tłumaczy Owidiusza. Seamus Heaney czerpie inspirację od angielskich, irlandzkich i kontynentalnych rówieśników i poprzedników.
Ten polifoniczny chór pisania o naturze zawsze wzbogacał naszą literaturę i nadal to robi. Jednocześnie pokazuje, w jaki sposób naturalizowaliśmy naturę w naszej kulturze, zarówno jako celebrację, jak i napomnienie za to, co uważamy za oczywiste w naszym podejściu do świata przyrody.
MARIE ADDYMAN jest niezależną badaczką, której pisanie i nauczanie odzwierciedla interdyscyplinarne podejście, które jest podstawą jej praktyki. Wykładała gościnnie literaturę angielską i studia kobiece na różnych angielskich uniwersytetach, a także wykładała literaturę, historię i historię medycyny na Uniwersytecie Otwartym.