NATO i ONZ: Osobliwy związek

Oryginalny tytuł:

NATO and the UN: A Peculiar Relationship

Zawartość książki:

Kiedy Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego została utworzona zaledwie cztery lata po Organizacji Narodów Zjednoczonych, zapewniła swoim członkom pewną dozę bezpieczeństwa w obliczu prawa weta Związku Radzieckiego w Radzie Bezpieczeństwa starszej organizacji, a także sposób radzenia sobie z ekspansją komunistyczną. Od tego czasu obie instytucje konkurowały ze sobą w utrzymaniu pokoju w powojennym świecie. Czasami współpracowały, częściej nie.

W książce NATO i ONZ Lawrence Kaplan, jeden z czołowych ekspertów w dziedzinie NATO, analizuje intymne i często sporne relacje między tymi dwoma państwami oraz opisuje, jak zmieniały się one na przestrzeni dwóch pokoleń. Kaplan dokumentuje liczne interakcje między nimi w całej ich wzajemnie powiązanej historii, koncentrując się na głównych punktach zapalnych, w których NATO ścierało się z przywództwem ONZ, Stany Zjednoczone i Związek Radziecki konfrontowały się ze sobą bezpośrednio, albo rozłamy w sojuszu atlantyckim były dramatyzowane na sesjach ONZ. Autor opiera się na aktach obu organizacji, a także na niepublikowanych plikach z Archiwów Narodowych i ich odpowiedników w Wielkiej Brytanii, Francji i Niemczech, aby zapewnić najlepszy jak dotąd opis stosunków roboczych między obiema organizacjami. Badając ich złożone powiązania w odniesieniu do takich konfliktów jak wojny bałkańskie, Kaplan zwiększa nasze zrozumienie obu instytucji.

Zarządzanie kryzysowe było w przeszłości źródłem konfliktów między tymi dwoma państwami, ale służyło także jako bodziec do współpracy, a Kaplan pokazuje, jak funkcjonowała ta osobliwa, ale trwała relacja. Chociaż lata zimnej wojny już minęły, ONZ pozostaje miejscem, w którym rozgrywały się problemy NATO, tak jak miało to miejsce w Iraku w ostatnich dziesięcioleciach. To właśnie do NATO ONZ zwróciła się po siłę militarną, aby stawić czoła kryzysom na Bałkanach, Bliskim Wschodzie i w Azji Południowej.

Kaplan podkreśla znaczenie obu organizacji w XXI wieku, dostrzegając ich potencjał w zakresie wspierania globalnego pokoju i bezpieczeństwa, a jednocześnie pokazując, w jaki sposób ich splątana historia wyjaśnia przeszkody stojące na drodze do tego celu. Jego praca oferuje istotne ustalenia, które będą miały szczególny wpływ na nasze rozumienie NATO, wypełniając jednocześnie sporą lukę w naszym pojmowaniu dyplomacji po II wojnie światowej.