Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Our Lady of the Turks
Carmelo Bene (1937-2002) był znanym włoskim aktorem, pisarzem i reżyserem, który zainaugurował swoją działalność teatralną w 1959 roku Kaligulą Camusa, a następnie eksplodował na scenie artystycznej swoim skandalicznym Chrystusem '63. Później współpracował z Pasolinim, Glauberem Rochą, Bussottim i innymi, a także filozofami, takimi jak Gilles Deleuze.
Jego powieść Our Lady of the Turks (1964) opowiada o dziwacznych, ekscentrycznych rytuałach młodego aktora na rycerskiej wyprawie, w stylu krzyżowców, aby doskonalić swoją sztukę, aby ostatecznie stać się idiotą, jeśli nie świętym.
C. B. opisuje Our Lady of the Turks jako jeu de cartes przewrotnej powieści o idiolekcie. To zabawna i bezlitosna parodia „życia wewnętrznego”, ryzykownie powierzona trzecioosobowej formie narracji: monodia zaludniona tysiącem i jednym głosem.
Sceneria i wizja południa południa świętych („swojski” barok, mauretański kicz pałacu, katedra-mauzoleum męczenników z Otranto itp. ), „skorupy” przywołane do podsycania etnicznego ognia... Muzyka jest gdzie indziej.
Jedyna powieść w ogromnym dorobku C.B., Our Lady of the Turks, została (ponownie) opracowana na scenie (1966; 1973) i w obrazach w tytułowym filmie, który Bene nazywa „filmem z 1968 roku, lub jeszcze lepiej, »anty-1968 filmem« par excellence (który został) źle zrozumiany do gorzkiego końca”.
Przetłumaczony przez Carole Viers-Andronico, jest to drugi z serii trzech oddzielnych tomów pism Bene, które opublikuje Contra Mundum. Jako jeden z jedynych prawdziwych „duchowych” spadkobierców Artauda, anglofoni muszą wreszcie liczyć się z prawdziwie radykalnym przewartościowaniem każdej formy estetyki przez Bene.