Our Dangerous Friend: Bushfire Philosophy in South West Australia
Czy w świecie, w którym globalne pożary coraz częściej dominują na pierwszych stronach gazet, australijskie doświadczenia mogą być pomocne? Zarządzanie ogniem na południowym kontynencie opiera się przecież na ponad 40 000 lat praktyki.
Australijski pożar buszu jest niebezpiecznym przyjacielem, ale czy prace naukowe napisane i recenzowane przez naukowców spoza rdzennej ludności są najbardziej wiarygodną formą informacji na temat jakiegokolwiek aspektu tego naturalnego zjawiska?
Ta książka, poprzez serię esejów, sugeruje, że rdzenni mieszkańcy Noongar w południowo-zachodniej Australii celowo używali ognia przez bardzo, bardzo długi czas, aby zarządzać ekosystemami dla ich bezpieczeństwa i wygody, a także, co ważne, dla ochrony przyrody. Eseje te sugerują, że każdy, kto nie pochodzi z rdzennej ludności, powinien słuchać starszych, brać pod uwagę ich przeszłe wykorzystanie ognia i ponownie wykorzystać siłę żywiołu, aby rozsądnie chronić życie roślin i zwierząt, nie mówiąc już o ochronie ludzkiego życia i siedlisk.
Aborygeńskie songlines z ich zasięgiem do odległej starożytności, mogą być bardziej wiarygodnym źródłem ekologii pożarów buszu niż recenzowane prace naukowe, z których niektóre mogą prowadzić nas na ścieżkę ogrodową. Ścieżkę, która dla porównania ma zaledwie kilkaset lat wiedzy.