Nastoletnie safari: Południowoafrykański poborowy w wojnie granicznej w Angoli i Namibii

Opinie czytelników

Książka oferuje osobistą i trzymającą w napięciu relację z doświadczeń młodego południowoafrykańskiego żołnierza poborowego podczas wojny granicznej, wywołując nostalgię i zapewniając wgląd w życie wojskowe.

Czytelnicy docenili szczerą i przejrzystą prozę, umiejętność przywoływania wspomnień i uczuć związanych ze służbą wojskową oraz wciągającą narrację, która zanurza ich w doświadczeniach autora. Pozytywnie oceniono również zamieszczenie zdjęć i skupienie się na plutonie autora.

Niektórzy czytelnicy uznali częste tłumaczenia między językami za nużące i odbierające ogólne wrażenia z lektury, sugerując, że jeden język mógłby sprawić, że narracja byłaby bardziej przejrzysta i wciągająca.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Teenage Safari: A South African Conscript in the Border War in Angola and Namibia

Zawartość książki:

Szeroko patrzący południowoafrykański poborowy opowiada o swoim niewielkim udziale w wojnie w Angoli i Namibii w latach 80-tych. To nie jest zwykła historia wojskowa, napisana przez dowódcę uzbrojonego w fakty, ani też zbadana historia wojny lub kampanii.

To osobiste doświadczenie. Będąc brutalnie szczerą, będzie rezonować nie tylko z czytelnikami wszystkiego, co wojskowe, ale także z szerszą publicznością literacką, ze względu na poetycką prozę i subtelne sentymenty oraz zabawną narrację. Może więc zainteresować nie tylko południowoafrykańskich mężczyzn, którzy tam byli, ale także ich kobiety, które zostały w tyle, oraz wszystkich mężczyzn i kobiety w dowolnym miejscu.

Jest to książka nie-wojownika wrzuconego w wojnę, która jednak dostarcza żywych alternatywnych relacji z pierwszej ręki, których ważności nie można po prostu odrzucić przez profesjonalnych historyków.

Opisy przenoszą czytelników w barwną przeszłość, do akcji i osobistych interakcji. Notatki sporządzone w tamtym czasie zachowują intymne szczegóły tego, jak to było być białym Południowoafrykańczykiem podczas apartheidu i zaskakująco humanitarnej kultury w małej, ale skutecznej armii dowodzonej przez białych.

Dialogi są zapamiętane dosłownie, podobnie jak unikalny żargon i wulgaryzmy tamtych czasów, z angielskimi tłumaczeniami tam, gdzie mówi się w języku afrikaans. Po krótkim życiorysie narracja przenosi się chronologicznie przez dwa lata szkolenia wojskowego, rozmieszczenia, walki i demobilizacji, z komentarzami na temat ludzkiego wpływu tych doświadczeń. Rezultatem jest fascynująca kapsuła czasu: Południowoafrykańskie Siły Obronne przestały istnieć w 1994 roku, kiedy RPA rozpoczęła nierasową demokrację.

Co zaskakujące, ponieważ była to armia humanitarna, była to dobra armia. Nie jest to tylko liberalne podejście. Oznaczało to, że kiedy trzeba było coś zrobić, robiono to sumiennie i dokładnie, z myślą o skutkach ubocznych.

Był to niebezpieczny przeciwnik, zadający maksymalne straty tam, gdzie było to konieczne, ale kiedy potrzeba minęła, łatwo przestawił się na cel humanitarny. Utracono wiele z tego, co było wyjątkowe (i godne pochwały) w kulturze Starej Południowej Afryki oraz w podejściu i postawie jej armii, co dziś jest fascynujące.