Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Then
"Błyskotliwe wiersze Lindy Black czarują i uwodzą - a potem, całkiem często, wbijają mały nóż. Pod rubryką "małe mimowolne rozmyślania", tworzy różnorodne formy: wiersze prozą, wiersze w kratkę, rozbudowane aforyzmy z żądłem w ogonie, fantastyczne flash-fiction. Bawią się nostalgią, wplatając wątki prawdziwych wspomnień w wyimaginowane ogrody słów pełne sztuczek. Słowa "zmawiają się / nawiązują", ślizgają się po sobie, z wieloma bliskimi pomyłkami. Nachylają się do siebie, grożą połączeniem, ledwie chybiają i rykoszetują w innym kierunku. Aluzje są tak blisko (zgrabnie-rozkosznie) przyszpilone, że zawsze są na granicy ucieczki. Delikatność miesza się z obrzydzeniem, gdy wiersze żartują, kpią, przeklinają, rzucają zaklęcia - na temat jedzenia, drobiazgów, starej porcelany, pozornie nowych dla ciebie drobiazgów, które tak naprawdę wcale nie są drobiazgami. Następnie szarpią i drażnią się z możliwą przeszłością, możliwymi konsekwencjami, na wpół przeczuwanymi narracjami - wszystko zebrane w błyszczący bricolage". -Anna Reckin.
Komentarze do Slant:
"Wahające się, niedomknięte narracje Black i zatrzymujące serce pauzy bardziej przypominają poezję zmarłego Lee Harwooda: krystaliczną, fikcyjną, artystyczną. Jej słownictwo jest bardziej recherch niż Harwood, jej wiersze często są bardziej napięte, bardziej obrazowe. W lepszych momentach może zniknąć w listach fantazyjnych złożonych słów i par dźwiękowych, chociaż to właśnie w tych urządzeniach i dzięki nim jej poezja osiąga bogatą, śpiewną muzykę.
Istnieją jednak "małe gremialne podstawy" (cytując poetkę w "She takes herself out of herself"), dzięki którym jej wiersze zyskują oparcie w ludzkiej historii i podciągają się do wspólnego doświadczenia i codzienności. (...) (...) to w jej własnych, poszukujących, skośnych historiach, poetycki dar Black błyszczy, w jej pomysłowym wykorzystaniu rymów i starych zwrotów, w jej uznaniu, że "chleb potrzebuje puszki konfliktu"." -John Muckle PN Review
"Delikatne nici wierszy Black pochylają się w taki sposób, że zastój łączy się z ruchem... Prezentacja każdego wiersza, z pochylonymi słowami opierającymi się o resztę tekstu, jest częścią całego wykwintnego projektu, a "A life of custom & accident" jest utrzymywane w delikatnej równowadze." -Ian Brinton, Tears in the Fence.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)