Imitation, Knowledge, and the Task of Christology in Maximus the Confessor
Maksym Wyznawca (580-662) był mnichem i teologiem, którego wybuchowa epoka historyczna, zaangażowana refleksja doktrynalna oraz donośny i wpływowy głos zaprowadziły go do burzliwej kariery podróżniczej i pisarskiej w całym basenie Morza Śródziemnego. Maximus był duchowym nauczycielem, ascetą, człowiekiem zakochanym w Piśmie Świętym i Chrystusie, Słowie będącym sercem Pisma Świętego.
Był także polemistą, twórcą dogmatów, walczącym chrystologiem, retorem z premedytacją. W tym studium Luke Steven podejmuje duchowy i filozoficzny wątek, który łączy te dwie odmienne strony człowieka i jego pism. Steven argumentuje, że w całym swoim dorobku Wyznawca stawia naśladowanie jako klucz do wiedzy.
Ta trwała epistemologia charakteryzuje jego wcześniejsze dzieła ascetyczne i duchowe, aw jego późniejszych dziełach wyraźnie określa jego dogmatyczną metodę chrystologiczną - to znaczy środki, za pomocą których komunikuje się, przekonuje i doprowadza ludzi do zrozumienia i spotkania z Jezusem Chrystusem, który ma dwie natury, boską i ludzką. Jest to wieloaspektowe studium, które oferuje dogłębną ocenę przodków Maksyma, nowy wgląd w ożywcze założenia jego myśli oraz bezprecedensowe skupienie się na retoryce i metodzie jego pism chrystologicznych.