Nasi kosmiczni przodkowie w gwiazdach: Rewolucja panspermii i początki ludzkości

Opinie czytelników

Książka „Our Cosmic Ancestry in the Stars” autorstwa Chandry Wickramasinghe i innych omawia koncepcję panspermii jako źródła życia na Ziemi i jej implikacje dla historii ludzkości, ewolucji i naszego zrozumienia wszechświata. Podczas gdy wiele recenzji podkreśla jej prowokacyjne pomysły i otwierające umysł treści, podkreślają one również obecność pseudonauki i pytań bez odpowiedzi, tworząc podział opinii na temat jej naukowej ważności.

Książka opisywana jest jako prowokacyjna, niekonwencjonalna i stymulująca, otwierająca umysły czytelników na nowe fakty i teorie kosmologiczne. Przedstawia fascynującą narrację, która przeplata geologię, astronomię, filozofię i mitologię, zachęcając do współczucia dla ludzkości i środowiska. Wielu recenzentów wyraża uznanie dla ambitnego zakresu książki i wciągającego stylu pisania.

Kilku recenzentów krytykuje książkę za to, że jest nękana pseudonauką, wysuwa niepotwierdzone twierdzenia i brakuje jej solidnych odpowiedzi na krytyczne pytania dotyczące początków życia. Niektórzy uważają, że stara się ona poruszyć zbyt wiele tematów bez odpowiedniego uzasadnienia swoich teorii, co ich zdaniem może podważyć koncepcję panspermii. Ponadto istnieją obawy, że książka nie traktuje poważnie eksploracji kosmosu i zawiera elementy zaprzeczania zmianom klimatycznym.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Our Cosmic Ancestry in the Stars: The Panspermia Revolution and the Origins of Humanity

Zawartość książki:

Badanie tego, jak akceptacja panspermii wkrótce zmieni historię.

- Przedstawia obszerny dowód naukowy na panspermię - że życie powstało na Ziemi dzięki kometom i że ewolucja jest zasiewana przez wirusy przybywające przez komety i pył międzygwiezdny.

- Analizuje główne filozoficzne, psychologiczne, kulturowe, religijne i środowiskowe konsekwencje akceptacji tego nowego naukowego światopoglądu.

Główny nurt jest zgodny co do tego, że życie powstało na Ziemi spontanicznie z "pierwotnej zupy". Jednak teoria ta, podobnie jak darwinowska koncepcja "przetrwania najlepiej przystosowanych" w odniesieniu do głównych etapów ewolucji, nie ma podstaw naukowych ani dowodów. Skąd zatem wzięło się życie? Jak pokazują autorzy, z niezbitymi dowodami naukowymi, życie pochodzi z kosmosu - koncepcja znana jako "panspermia". My, ludzie, i całe inne życie na Ziemi, ewoluowaliśmy przez tysiąclecia w odpowiedzi na wirusy, które przybyły przez komety, i nadal to robimy.

Badając filozoficzne, psychologiczne, kulturowe i środowiskowe konsekwencje akceptacji panspermii, autorzy pokazują, w jaki sposób zmiana ta będzie na równi z rewolucją kopernikańską - kiedy w końcu zaakceptowano, że Ziemia nie jest centrum Wszechświata. Wyjaśniając początki teorii panspermii w pracach nieżyjącego już Sir Freda Hoyle'a, autorzy ujawniają ogromną liczbę dowodów, które zgromadziły się w ciągu ostatnich 4 dekad na korzyść kosmicznego pochodzenia życia, w tym wirusowe wstawki znalezione w DNA, które ukształtowały nasz ludzki genom przez miliony lat. Pokazują, jak najmniejsze wirusy, mikroskopijne zwierzęta (tardigrady), a nawet nasiona okazały się być naturalnymi kosmonautami. Autorzy pokazują również, w jaki sposób wirusy przenoszone w przestrzeni kosmicznej odgrywają kluczową rolę w pozytywnej ewolucji życia i że całe nasze istnienie na tej planecie jest uzależnione od ciągłego napływu kosmicznych wirusów.

Ujawniając, w jaki sposób panspermia oferuje odpowiedzi na niektóre z odwiecznych pytań ludzkości dotyczących pochodzenia życia, autorzy omawiają wpływ, jaki ta zmiana w zrozumieniu będzie miała na nasze relacje z Ziemią oraz na kulturę, historię i religię. I być może najbardziej dramatyczną konsekwencją jest to, że akceptacja panspermii oznacza akceptację faktu, że Ziemia nie jest wyjątkowa - że istnieją inne planety wypełnione życiem, a inteligentne życie jest powszechne we Wszechświecie. Nie tylko przybyliśmy z kosmosu, ale nie jesteśmy sami.