Narracja w kryzysie: Refleksje z granic opowiadania historii

Oryginalny tytuł:

Narrative in Crisis: Reflections from the Limits of Storytelling

Zawartość książki:

W tym tomie wybitni badacze narracji przedstawiają swoje wczesne próby - wywołane pandemią COVID-19 - zrozumienia "kryzysów" z perspektywy narracyjnej.

Omawiają narracyjne koncepcje kryzysów jako sytuacji ciągłej, odkrywając tym samym ideały stabilności i pewności jako epistemologicznie wątpliwe koncepcje psychologiczne. Wszyscy autorzy zaczynają od wglądu we wczesne rozważania, od połowy 2020 roku, w czasach, gdy nie było jeszcze szczepionek i wariantów.

Powracają do swoich przemyśleń w trakcie trwającej pandemii i odnoszą swoją perspektywę badawczą do autoetnograficznych i biograficznych podejść do "narracji kryzysowych". Jako naukowcy i obywatele dzielą się wrażliwymi momentami niepewności - tym, czego nie wiemy i czego się nie dowiemy - i czerpią z przeszłych wspólnych doświadczeń. Czego nauczyliśmy się od hiszpańskiej grypy? Jak dobrze eksperci i dziennikarze naprawdę rozumieją, co mają oznaczać te liczby? Jak bezprecedensowe jest to doświadczenie dla osób, które doświadczyły wojny, oblężeń i poprzednich pandemii? I wreszcie, czy kiedykolwiek nauczymy się żyć z wirusem?

Rozdziały rzucają światło na dwuznaczności związane z nami i innymi, racjonalnymi i irracjonalnymi podejściami do radzenia sobie z kryzysami i innymi ambiwalencjami, bez dążenia do ich rozwiązania. Badają poziomy jednostki, pracy akademickiej i społeczeństwa oraz podkreślają historie nieznanego lub jeszcze nieznanego, udostępniając je poprzez dogłębną refleksję, odsuwając zbyt uproszczone historie, które słyszymy w codziennych dyskursach.